Kalbim bizarlığında soluyunca!

• 13 Ocak 2011 Perşembe 11:11:35

Seherin ilk ışıklarında

Hiddetli bir sarsılmayla uyanmıştım

Kalktığımda ağzım ve boğazım tamamen kurumuştu

Ne kadar zorlasam da

Yalnızlığın kadrinde bir medet umsam da

Çaresizliğim her an başımda, sessiz duvarlar karşımda

Gecenin sabahında

Sabahın ilk ışıklarında dilerim hayrola

Nasip olacak nede olsa sırada şayet nefesimiz kaldıysa

Ölüm kendi yolunda

Eğer aşk yoksa korku başlıyor o anda

Haşyet çıkıyor karşıma, titremeler başlıyor her nasılsa

Bir su alsaydım ağzıma

Düşünmek bu raddede nasip olacaksa

Zihnim tarumar olsa da, kalbim bizarlığında acı solusa

Hicran başlıyor nede olsa

Yaşamak acizliğe kapı aralıyorsa

Kul olmak nasip olmayacaksa, aşk kime vuslat olacaksa

Edepsizliğim karşımda

Beyhude geçirdiğim zamanlar hazansa

Dinlediğim şarkılarda her ne kadar acemaşiran olduysa

Hüzün doluyor işte

Hicran dile geldiği kadar anlaşılmayınca

Gözyaşları durulmayınca, çile yoğrulmayınca aşk uzaksa

Vaktim her ne kadarsa

Ömür ferahlığı hiç olmayacaksa

Yaşamak adına nitelik ve nicelik bir farksa çok uzaklarda

Kalan takatim olsa

Gözlerimin feri fevkalade azalınca

Kalbim dirliğinden olunca, ruhumda kendi serencamında

An kapıyı çalınca

Yar çok uzaklarda bensiz soluyunca

Aşk umutları solunca, son kalan tohumları da kuruyunca

Hıçkırıklarım yanımda

Ne kadar yalnız kalsam da umudum Hakta

Vesileler sıralanınca, hezeyanım olsa da niyetim ihsana

Mustafa CİLASUN