Bazen Gitmek İster Şiirler

• 8 Ocak 2011 Cumartesi 03:21:07

bilgisiz hece zenginlerini
dar ağacından sallıyor
hecekondulara yıkım emri veriyor
şükür ederek yerine eğitilmiş
insan-bulların umutlarını koyuyorum


bazen ; ruhumuzun usunu
uçuşan kuşlar yalnızlığına bırakır
ten kokusu kor çiçekleri uçumasın diye
yumruklarımızı gül kokulu sıkarız


bazen ;“küskün usamış”
hasta aksamalar akıtsa da
yorgun yıpranmış yıllanmış yazsa da
suyun ormanlarından akar mürekkebimiz
bırakır kendini hokkasına


bazen ; ne olduğunu kestiremeden
enginlere uzaklaşmak isteriz
lal olmuş âmâ olmuş sağır olmuş
ruhu- kalemimizi inzivaya çekmek isteriz


bazen ; gitmek ister şiirler
istemez ne tanıdık bir ses
ne ensesinden bir nefes
nede akli kavanozun delecek robotlaşmış bir güneş


kanadından koparılmış serçe ne yapsın !
kanatların gözyaşları kanadıkça
içinden can kırıkları çıkıyor
sıcağından ruhu üşüyor

kalbi sağlamaları ,
akli havanında dövüldükçe
ruhsuzluğun ipi kesiliyor

gayrı ; başımda ağrımaz
aklım asfalağam da kırılıyor
morg kalpli ölümlere


yinede ; içimiz yağmurlarının derin uykusu
gelmesekde gitmesekde bitmesekde
arar bulur , bizlerin peşini bırakmayan
aramızda yaşanan damlalarımız

yinede ; ilk ve son olmayacak süzülen elem,
ilk ve son olmayacak şiirlerimizde nem ,
ilk ve son olmayacak kanayan kızıllık ,
hep ilk ve son kalacak mürekkebim den aşka batık

yinede ; çaresizlik kehanetlerini” bozarak,
asıllarımla”iki boğaz arasında
gül bahçesine can-dan mürekkep olacağım

...

Gülay GÖKTÜRK