Sabahleyin uyandım pencereme dayandım
Lapa lapa kar yağar sokaklar bomboş sessiz
Seyrederken öylece bir an geçmişe daldım
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

Hey yaşanan geçmişe özlem duyan sokaklar
Nerde çığlık çığlığa koşup duran çocuklar
Kulakları çınlatıp yankılanan çığlıklar
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

Sabah akşam yolların cıvıl cıvıl olurdu
Grup grup işçiler yola düşer gelirdi
Öğrenciler servise tıka basa dolardı
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

Nerde kar yağınca kızak kayan çocuklar
Nerde bayram günleri ev ev gezen çocuklar
Nerde uçurtma yapıp neşe duyan çocuklar
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

Kahvehane dolardı geçilmezdi insandan
Yakınca sigarayı görünmezdi dumandan
Gayrı nüfus yaşlandı geçmez oldu yanından
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

Yavrular birer birer uçup gitti bir yere
Ay yıldızlı bayrağın bulunduğu her yere
Kimi kaymakam oldu kimi doktor, hemşire
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

Ocaklar sessiz kaldı kapandı birçok perde
Kar yağar iz görünmez sokaklarda çok yerde
Nerde kaldı güzelim onca güzel gün nerde
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz

İç çekerim derinden hey gidi geçen günler
Nerede ip atlayan Esma, Havva, Ayşeler
Top koşturan Mahmutlar, İsmailler, Ahmetler
Şimdi bomboş sokaklar garip sessiz kimsesiz