**yokluğumuzla savaşiyoruz**

• 28 Kasım 2010 Pazar 02:05:32

Sana dair tüm
cümlelerimi geçmiş zaman masallarına kilitledim...İçinde büyük
seferler,büyük yenilmişlikler....büyük gün ortası suskunlukları... Ölüm,
bir uzun yalnızlık şimdi... Hiç bir sesin bulamayacağı bir
hatıradayım....Aynalara suret yontuyor, zamansızlığıma kefen
...biçiyorum... İsmin yoruldu dilimde....ben düş sancılarıyla
kıvranıyorum.....Hadi, uyandır artık

Sabaha karsi 4:00 sularıydı duramadım gene ellım gıttı kahrolasi ismine.Duraksadim önce ne tuhaf ismin bile başta halla değişmemişte,msjlarin halla özenle duruyor 300yakin,ses kayitlarin kayitlarimiz halla duruyor,kahkahalarimiz gitar çalişin halla duruyor düşündüm neden? Hep böyle oluyor ne zaman senle ilgili bir şey düşünsem suyun için’de bogulurcasina bunaliyorum ciktiğim da sudan telefona koşuyorum en az 3kez aramaya çalişip kapatiyorum ama bu sefer bi fark vardi.Aradim!Gene açmiycan uyuyorsun sandim penceremdeydim dişarida sararmiş ağaçlar vardi rüzgar vurdukca düşüyorlardi,havada da yıldız ne coktu..bir kez çalmişti tam kapatacaktim ki o ses..
-Alo!
Affaladim halla dişari bakiyordum saçma saçma dönmuştum kendimi toparlayana kadar 3kez alo denmiş ve telefonu kapatmişti..Aslin da hic bir şey düşünmüyordum oylesıne bos boş bakiyordum bakmak icin dedikleri şey bu olsa gerek..Çok geçmeden telefonum çaldi ’’o’’idi cami actim acelle ile yüzüme rüzgar vuruyordu sicacik odam bi anda buza kesilmişti sanki açtim..
-Alo!
titriyordum bunu söylemek hem güzeldi hem kötüydü..
-UYumadin mi_?
Diyince kaldim oylesine halla yüzüme tokat gibi vuran bi ruzgar geliyordu.Bilmiyordu gittiği gunden beri belki 3gün uyudum en fazla..cevabim uzun surmeden verdim..
-Yok uyku tutmadi sen? Sen nöbettemisin?
-Yok ben halla izindeyim!29d...... gidicem ordan donucem.
Beni çagiriyor gibiydi adetta sende gel oraya der gibiydi yoksa kendi kendime gelin guveymi oluyordum bilmiyordum..
-Hi eminm sen simdi işini özlemisindir..hayirli yollar olsun..
-Teşekur ederim..
Sustuk bi an kapatacakmiydik_?Aslin da her ikimiz de kapatmak istemiyor gibiydik biraz suskunluktan sonra başa sardik..
-nasilsin?
-İyi sen?
Cevap geldiğin de ben iyim diyecek güçüm bile yoktu aslin da buna ne cevap vermeliydim herşey darma dağinikkmi sensiz demeliydim buna gücüm yoktu..
-Ben ... ben de iyim..
gene suskunluk olmuştu..
-Neyse iyi geceler bi istegin varmi die bi cevap gelmişti..
Kapatma diyemedim konuyu da degiştirecek guvum yoktu..
-İyi geceler..Kendine iyi bak yeter..
-Sende...
Ne tuhaf aylar önce sen de diye kapanmiyordu telefonumuz genelde tam tersi oluyordu..Biz kimdik?Birbirimiz icin neydik?hani derler ya buna cevabi en iyi sen bilirsin diye..Ben bilmiyordum sorular için de kahroluyordum..Aylarca aramayan bi insan beni çağirsa gidermiydim aslin da gitmem diyordum!Bişeyler sanciyordu icimde demedi bile gel demedi..Onundami bunu demeye gucu yoktu bilmiyorum...Bilinmezliklerde yuruyorum...
Cami kapatmaliydim ruzgar vurdukca yuzum sızlıyordu ruzgar gidikce sertleşiyordu galiba odamin baktiği ağaçlardaki yapraklar gibi biz de teker teker düşüyorduk...
Anlayacağiniz..Biz yavaş yavaş sonsuzlukt’da birbirimizin yokluguyla savaşiyoruz..