BAŞLIK İÇİN GERİ DÖN

• 22 Kasım 2010 Pazartesi 16:49:31

Ne yapayım hiç ihtiyacım olmamasına rağmen kendimi eleştirmek istiyorum. bilmiyorum nereye varır ucu...

33 yaşındayım. bu güne kadar yaşımdan beklenmeyecek hareketler tavırlar, işler, projeler, cümleler kurduğum için etkiledim sanırım etrafımdaki bir çok kişiyi. İşin kötü yanı bütün bunlar olurken de inanılmaz derece de tembeldim aslında.

Çok az emek sarfederek elde ettim bir çok sıfatı. üretken bir yapım var. çözüm üretmeyi ve çözümle anılmayı çok severim. Dert ortağı olmayı severim. kendimden çok başkaları için mücadele etmeyi severim. severdim.

ama artık gücüm kalmadı sanırım. tükettim bir çok şeyi. tekrara düşmeye başladım. yapmak istediklerim için hayallerim için çok vaktim olduğunu düşünüyordum önümde. ama bu günlerde vaktin inanılmaz derece de hızlı gittiğini üzülerek fark etmiş durumdayım.

beni özel yapan her şey boğazıma düğümleniyor sanki artık. söylediklerimi yapmasam bile yapılacakları konuşmakta ve karşımdakini motive etmekteki ustalığım artık geri tepmeye başladı. etrafımda ki zeki insanların sayısı azalmış da olabilir. ben azalıyor da olabilirim.

maddiyat benim için her zaman liste sonu oldu. ama bu günlerde ilk defa liste başı yapmış durumda. sanırım buna da bozuluyorum biraz. bir an önce alt taraflara itmem gerekiyor. ama sanırım beceremiyorum. çok işim var aslında ama ben nedense hiç bir şey yapamıyorum. kalakaldım. neyi bekliyorum bilmiyorum. para denen lanet şeyi bir an önce bana hizmet eder hale getirmezsem, ben ona hizmet edeceğim geri kalan ömrümde biliyorum.

sorumluluklarım var; bana inanlar bana ihtiyaç duyanlar var. ama ben neye ihtiyaç duyduğumu bilmiyorum. ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. önceden hayal kurmak, hedef koyma ve bunları konuşmak beni güçlü kılardı. şimdi hayaller ve hedeflerimle yüz yüzeyim. ya yüzümü dönüp gideceğim, ya da yüz yüze gelip tamam diyeceğim. her iki durumda da vazgeçmem gereken o kadar çok şey var ki. kestiremiyorum hangisi yıkar beni. hayallerimle yüzleşmek mi? yoksa yüz çevirmek mi?

kendime söz geçiremiyorum. her gün yarın başlayacağım diyorum. olmuyor. başlayamıyorum. yapılacak çok iş var yapamıyorum. başlayacak kadar gücüm var biliyorum. ama onu kullanamıyorum. sanırım kendime kızmaktan da vazgeçtim. doğru sorular sorarsam, doğru cevaplar hazırda biliyorum. sanırım cevapları bildiğimi zan ederek artık kendime soru da sormuyorum.

bir çok badire atlattım bu yaşıma gelene kadar. bazılarının etkisinin bu zayıf anlarımda daha etkin olduğunu fark ediyorum. benimle beraber harekete geçecek çok şeyler var biliyorum. baskılarını da hissediyorum üzerimde.

dostluklar kuruyorum emekle ama bırakıyorum boşluğa sonra onları. birden suya dalıyorum. kimse suyun neresinden çıkacağımı bilmiyor. bir zamanlar suya dalışım da , çıkışımda fark edilirdi her şeye rağmen. hatta fark edilse de edilmese de benim umurumda değildi. işin kötü yanı bu günlerde umurumda sanırım.

perdeleri kapatmış, güne de geceye de isyandayım. gün ışığına da gecenin karanlığına da hasretim. hayat kaçıyor elimden FARKINDAYIM...

kayıp bir yolcu desem kendime değilim, boşlukta mıyım hayır...sanırım ben kocaman bir TEMBELİM...

NOT; tasih yapmıyorum. yayınlayana kadar ikinci kez de okumuyorum. ama "SANIRIM" fazla kullanılmışım bu ipucunu da yanıma alıyorum.
NOT; hala daha açık değilim. saklıyorum bazı şeyleri kendime.