BU BENİM ÖYKÜM (Çocukluk dönemim )

• 20 Kasım 2010 Cumartesi 12:19:47

Bildiğim, yaşadığım, sevdiğim tek dünyam doğup büyüdüğüm köyümdü.Akranlarımla yazın kırlarda çamurlu göletlerde mandalar arasına çimmenin zevkini şimdi en lüks pilajlarda bulamıyorum.Ne de olsa ekmek elden su gölden di o zamanlar.Kışın ise evilerin en sıcacık köşesydi ahırlar. helede Emili dedemgilin o büyük ahırlarda kör ebe ve saklambaç oyunlarını
hiç unutamam.
Bu madalyonun bir yüzü, diğer yüzü ise daha dramatik ister istemez gönlüm Babam ve anneme takılıyor, Annemin o hep hasta hali ve babamın o acımasız hali gözlerimin önünde şimdi.
öncelikle size bir uzun künyemi sayayım ve öyküme sonra geçeyim.Ben:Minenin Bektaşın oğlu Deli Garip’in oğlu Memduh Çökelek. köyde her insanın bir lakabı vardır babamın lakabı Ataklığı ve birden parlaması yüzünden Deli Gariptir.
Çocukluğumun dramatik dönemi hep babamla ilgili olduğundan sık sık bahsetmeden önce isterseniz Bababın anneme ve bize neler yaşattıklarını dizelerle özetlemek isterim.

Ağzı burnunda Fadik Bektaş dedem bahtiyar,
Bir oğlu olduğunu,köy odasında duyar.

Yıllar yılı kovalar, garip delikanlıdır,
Fadik gelin peşinde,gururludur, şanlıdır.

Garip bir delikanlı durdurmak hayli müşkül,
Fadik,Bektaş telaşta kız aramakla meşgul

Ataklığı yüzünden lakabı deli Garip,
Parlaması yüzünden bütün köylü muzdarip.

Halasını kızını her gün takip edermiş,
Firdevsi kıskanırmış belliki gönül vermiş

İş tatlıya bağlanmış sarmış hala kızını
Garip’in huyu aynı Firdevs çekmiş nazını.

Garip huysuz, Garip kıskanç, Garip aksi, Garip ters,
Ne nasihat kar eder, ne bir öğüt, ne de ders

İşi biraz ters gitse şer çıkarmak hüneri,
Firdevse zehir eder o güzelim günleri,

Zöfre,Yusuf ve Memduh sevgi şevkate muhtaç,
Anamıza hep derdik bu adamı bırak kaç.

Anamsa sarılarak" olmaz olsun bu kader,
Namus belası yavrularım el alem ne der"

Zavallı anacığım kaç kez sarıldı ipe,
Katlandı yetmiş sene bizler için Garip’e

Uyanırdık her sabah anamın gözyaşıyla,
Kacardık babamızdan erirdik bakışıyla,

Anamın çığlıkları hala kulaklarımda,
Morluklar eksilmezdi esmer yanaklarında.


İşte böyle ortamda doğmuşum ben kazara,
Zöfre artık kurtulur evet demiş haydara.

Yusuf olmuş sıvacı dinleyelim Memduhu,
Olacak mı bir memur bulacak mı bir ahu.

Öykümün devamı yarın merak eden dostlarım yarını beklesin saygılarımla