Sanki benim aldığım nefes eksilse, ciğerlerine daha mı fazla oksijen gidecek! Musluktan içtiğim su israf mı, sizin rızkınızdan mı çalıyorum. Zamanında ben de sizin gibiydim çalışırdım bileğimin gücüyle.. Üç kuruş aylığım var devletten, siz mi kamburu mu doğrultuyorsunuz?

.......................
yazının bu bölümünü çok beğendim..

kutlarım sevgili yazar şair..

mizahi yönü ağır basan muhteşem bir eser....yaşlı amcaya çok güldüm ammavelakin gülerkende düşünmeden geçemedim
yüreğine sağlık ablacığım .....

bir şiirimde dedim ki yaşlı çınarlar için



yüzü toprağa dönük çınarları aradım
şehrin muhtelif yerlerinde
alınlarında karakalem yazgısı
ölüm ve yalnızlıktı sayfaların arasında gezinen ruh
gün süzülüp gitti huzur evinin bahçesinden
göz bebeğinde asılı fotoğrafla



teşekkürler hayatın gerçek hikayelerini şairler yazar şiir ve yazılarında tüm içten duygularıyla

Doğumla ölüm arasındaki geçen zamana yaşam deniyor. Çok yaşamaya da yaşlanmak...

Allah cümlemizi köşelere yatırıp kapılara baktırmasın. Elden ayaktan düşürmeden geleni gideni eksik olmayan sağlıklı yaşlılardan eylesin.
Yazın yine güzeldi aysel beğeniyle okudum. Hem de yüreğime dokunarak.
sevgimle...

Dün çocuktuk,bugün ne hale geldik!

Her yaşın bir güzelliği var ama sanırım yaşlılığın yok.Gözlüksüz kitap okuyamaz oldum.Unutkanlaştım! Bacaklarım tırmanmıyor yokuşu.Eskiden ikişer ikişer atlardım. Gençliğimde çalıların üstünde yatardım.Şimdi yorganın altında bile üşümekteyim.

Yazıda hüzün vardı ama ders alınacak da çok şeyler vardı.

Tebrikler Aysel kardeş. Sen her zaman yaz e mi...

Selamlar...

Güzel bir yazıydı Güzel bir anlatım şekli.Hem duygulandım okurken hem de geleceği düşünmeye başladım.Gönlünüz şen kaleminiz daim olsun Selam ve saygılarımla..

superrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
hemde çokkkkkk

Özellikle finaldeki sözler çok etkiledi beni. Yine anlamlı ve yaşamımızdan kesitler vardı yazının içinde. Kaleminden dökülenleri okumak çok güzel Sevgili Aysel' ciğim. Sevgilerimle canım

Kuru bir ağaç görüyorsunuz ya şimdi beni! Oysa bende de yeşilin envare çeşit tonu vardı. Meyve verirdim dalımdan! Neredeler şimdi kavanozlara reçel mi oldular? Yoksa çok mu hamdılar ki beni unuttular!


bu kısım çok hoşuma gitti kutlarım harıka bir yazı okudum
saygılar sunarım

Evet

Tarzınızın dışında bir yazı gibi geldi ama

Yakıştırmışsınız yine

Konduk göçtük gideceğiz

Baki kalan bu kubbede bir hoş sada imiş...

Kutlarım Aysel hanım, selamlarımla.

önce teşekkür ederim bu yazı için
biraz yatıştırdı kızgınlığımı:)
ulu orta geneçler day veya amca diye hitap ettilerr mi kan tepeme sıçrıyor
hele toynak amca diye yakıştırmaları varya..
ne olmuş yani ellisine gelmişsem on sekizindeyim oysa derken kend,imi kandırıdığımı da biliyorum
şükür ki henüz dolmuşta yada otobüste yer veren çıkmadı:)
yinede olduğu yaşımı da seviyorum..
güzel bir yazı idi şaka ile karışık yorumladım ama umarım darılmazsın dostum

İbret alınası bir yazı!
Dün çocuktuk, bugün yetişkiniz, ömrümüz yeterse yarın yaşlı oluruz, bilmeliyiz ki nasıl evlatlar ve torunlar olursak, ilerde bize de aynisi yapılacak.
Onların bizden istediği sadece biraz ilgi ve sevgi.
Arkadaşım yazını okurken içim burkuldu. Yaşlılara hiç bir şeyden anlamaz gibi davrananlar, unutmamalılar ki o yaşlılar da bir zamanlar, gençti , güçlüydü.Bir süre sonra, o da onlar gibi elden ayaktan düşebilir!
Anlamlı paylaşımın için teşekkürler, sevgiler.

şiirimin bir dörtlüğüyle katılacağım

mazide muktedirken
sözümüz dinlenirdi
sevilip sayılırken
yaşam keyif verirdi......kimseye kalmamış kimseyede kalmaz....burkan yazınız ders verir nitelikte....mesajınız yerine ulaşmıştır.....tebrikler kardeşim punaım yakışandır....saygılar

Gençlikte kıymetini bilmediğimiz ömrümüz bir de bakmışız ki tükenme noktasında.
Belki gençliğin verdiği delilikle zaman zaman hepimiz kırmış incitmişizdir istemeden de olsa dede ve ninelerimizi. Ama gönül almasını da bilirdik kırdıktan sonra. Hep şimdiki nesil vefasız, büyüklerine karşı saygısız diyoruz ama hiç düşünmüyoruz ki onu yetiştiren yine biziz.
İşin en garibi bir bebek yürüme aşamasındayken onun ağır aksak hareketleriyle mutlu olurken, yaşlı anne, baba, dede veya ninelerimizin ağır aksak hareketlerinden sıkıntı duyuyoruz. Bu davranışımız acaba geleceğimizi görüp hayata isyan mı?

Yazın sayesinde iç döküş oldu benimki de biraz.

Yüreğine sağlık canım benim.

Sevgilerimle...

canım harika bir yazıydı evet acı ama gerçek
yaş lanınca niye istenmiyor insan acaba
niye hor görülüyor
çok güzel anlatmışsın saygılarımla sevgimlesin

Nesil değişiyor....Şekil olarak,ahlak olarak her haliyle büyük ve hızlı bir ivmeyle değişim içerisinde her şey. İnsanlar da "her şey" in içerisinde olduğundan,değişimden nasiplerini alıyorlar.
Çocukluğum tatillerde dedmin dizleri dibinde gazyağı lambasının sarı yorgun ışığında eski hikayeler ve meseller dinleyerek geçti.
Şimdi gençler okuldan zaman buluca dersaneye,dersaneden zaman bulunca bilgisayara koşuytorlar.
Dedelerin ninelerin kollarına koşan yok.
Yaşlı olma zor..
Dedem derdi .

Sene bin üçyüz idi..
Bütün dünya düz idi...
Bilirdim ihtiyarlık..
Elli- altmış-yüz idi..
geldi girdi koynuma..
Megere biz buz idi..

Biz de gülerdik.

Bir gün yaşını sordum..bana 95 yaşındayım dedi..Sonra da " ahhhh..ah ne çabuk geçti ömür..anlamadık hiç bişi" demez mi...İçimden ya bunca yıl yaşadın daha ne istiyosun dedim..

Anneler babalar ne olursa olsun oskarlı filmden de, internetten de önemli...önemli demekle kalmamak lazım tabii ki.
Ben babamı ziyaret ederim iki günde bir kere giderim.
Hemen 27 Mayıstan..Menderes'den...İsmet İnönü....her defasında aynı heyecanla ve sorular sorarak dinlerim.
Soru muhakkak sorarım..Dinlediğimin işaretidir o.

Teşekkür ediyorum...anımsattığınız için.
Saygı ile