Dünya .Yaşamayı beceremediğimiz tek yer..
Garip bir döngü içindeyiz.Seveni değilde sevmeyeni görmek meraklısıyız.Oysa/ki sevgi hemen yanımızda..Ta şuramızda Kalbimizde...))
Çok güzeldi yine arkadaşım.Senin anlatımınla dahada güzel.Sevgilerim her vakit.

kesinlikle öyle, sevdiklerimiz neredeyse bizim dünyamızda orada... güzeldi Sevgili <aysel, tebrik ediyorum. Sevgilerimle

Ne para ne pul, ne mal ne mülk aslında sevdiklerimiz neredeyse dünya orası bence..

nkadar güzel bir tesbit ve çok doğru kutlarım harıka bir yazı bir içim su gibi saygılarımla

biz öğrendik hala da öğreniyoruz sevgi den başkasının boş olduğunu...her gün bir yakınımızı kaybedince o zaman gözlerimizin önüne tam seriliyor yalın gerçekler...kıymet değer bildiğmiz bileçeklerin ve sevgiyle kuşanmış yuvalar en güzeli...kollarımı kocsaman açtım kutluyorum güzel sımsıcak içten duygularını...sevgilerimle

ben her zaman şunu diyorum ,kişi mutlulukla evine koşuyorsa ve evinde rahat ediyorsa işte dünya odur ,


sevgimle

İnsanoğlu küçücük kalbine ne de büyük dünyalar sığdırır.Annenizi küçük yaşta kaybetmeniz, bir çocuk olarak çok zordu mutlaka.Çok duygusal bir yazı.Yorum yazarken bile zorlanıyorum.
Rabbim çoluk çocuğunuzla, eşinizle sağlıklı mutlu, hayırlı uzun ömür versin.
Ben de babamı çok küçük kaybettiğim için, hep bir tarafım yarımdır.
Neyse azla uzatmayayım, şimdi ağlamamak için zor zaptediyorum kendimi.
Aysel'ciğim size özgü beğenerek okuduğum bir yazı, sevgilerimle selamlarımı gönderiyorum.

YAŞADIĞIMIZ DÜNYA MI, YOKSA İÇİMİZDEKİ Mİ?

İÇİMİZDEKİ BANA GÖRE.

ÇOK HOŞ BİR PAYLAŞIMDI.

TEBRİKLER.

Yaşadığımız dünya mı daha büyük, içimizdeki mi?Bazen düşünüyorum da inanın işin içinden çıkamıyorumTEBRİKLER

dünya sevdiklerin vr bitanesi ya
çok güzeldi geç kaldığım içi af et harikasın

Ne para ne pul, ne mal ne mülk aslında sevdiklerimiz neredeyse dünya orası bence.. CENNETE orası... sevgi dolu berrak ve samimi çok güzel bir yazı....tebrikler

Aslında

Ufacık bir kalbin içinde o koca dünya

Hatta evren Aysel hanım

Sığdırmak zor olsa da...

Kısa öz ama her zamanki gibi güzel bir yazı

Kutlarım.

Hangimiz çıkabildik ki dünya işlerinden.Çol çocuk falan filan derken;ömür bitti.Ben kendime onbeş sene biçtim.Fazlasını istemiyom.

Dünya işleri böyle işte.

Çok güzel bir konuya değinmişsiniz Aysel kardeşim.Bazen böyle yazılar okumak dinlendiriyor insan.

Saygılarımla efendim.

çOK HAKLISINIZ VE seçkin cümlelerle öz olarak ifade etmişsiniz.

Tebrik ve selamlar.

sevginin ölçüsü gülücük olsun...selam ve sevgimle...