“Ben” denen kafeste, kalbim hicran içinde!

• 31 Ağustos 2010 Salı 10:57:41

Evet, suçluyum, hem mahkum, hemde mazlummuyum
Yıllar varki içimde, sinem prangalar esaretinde, aklım var ise, kalbim ağlıyor işte
Dert aramıyorum, hali fakirliğimde zaten var diyorum, neden önünü alamıyorum
Ağlıyorum, sızlanıyorum, biçare kalıyorum, niye ehlinden bir feyz alamıyorum

Akıl dimağ işidir, idrak gönül feridir, irade elbette ki nihayet için bir seçimdir
Kimse görmese, gözlerim kimseyi fark etmesede, biliyorum ki mizan var içimde
Vicdan nübüvvetin izinde, aşk gül-i nihalse, benlik niye gönlümün merkezinde
Bir maraz var kalbimde elbette, ecir ihsan içinde, inayet elbet yürek payesinde

Gün açıyor, semada ki bulutlar niye öyle hüzünlü bakıyor
Nefes niyete başlıyor, an kimi kovalıyor, ruhum mahzunlaşıyor, içim kanıyor
Bir ah etsem, gülüzara meyledip sessizce nazarımı gizlesem, laleyle figan etsem
Yetmiyor, kalbi lekelerim inletiyor,ne kadar bizar olsam da hicranım dinmiyor

Nefsim nizamın şad olan gailesiyle kaçak güreşiyor
Bin bir maslahatı önüme seriyor, hikmet nedir hakkıyla bilinmiyor,hala direniyor
Tevdi edilen ulvi receteler ihmal edilir bilinmezse, kalp elbette viranlığı resmediyor
Hazan sinemde ikamet ediyor, akıl hakikati biliyor, zafiyetler baheneler üretiyor

Yetti artık, ruhum bezgin yılardır, miskinlik bizarlık
Nizama muhtaç nefsimle nasıl yapayım pazarlık, iradeyi aymazlık, içimde darlık
Yemesem, uykuyla eğleşmesem, heveslerimi zincirlesem lakin hukukumu bilmesem
Ne müşkil hurdalıktır bu virane mezarlık, yaşamak nefes almak değilmiş öğrensem

Mustafa CİLASUN