Benim Bir Düşüm Var...

• 31 Ağustos 2010 Salı 03:57:28

İnsanları anlamaktan daha zor bir şey yok bu hayatta...
Ne gerçeğe inanıyorlar nede inandıkları şeyin yalan olduğunu söylüyorlar.
Ne mutlular ne de mutsuzlar.
Göz açıp kapayıncaya kadar geçecek olan düşlere kendilerini inandırmışlar...
Kimisi bir kahraman bekler kimisi kendisini kahraman zanneder.
Farketmezki kurtaracaksa kendini kurtaracak,beklediği kahraman asla gelmeyecek...
Kimi kendini mükemmel zanneder aslında hiçde farklı değildir küçük gördüklerinden.
Her biri hayatın akışına kapılmış şikayet eder bir şeyden. Oysa gününü şekillendiren o bilmez.
Kendi fikirlerini başkalarına empoze etmeye çalışarak onların sadece etten ve kemikten oluşan bir canlıya dönüştürmeyimi amaçlıyor acaba.
Neden kimse bir diğerinin düşüncesine,inancına,mutluluğuna,umutsuzluğuna,hayallerine inanmıyor.
Neden insanlar yüz yüzü gelince konuşamıyorda sanal alemde aslan kesiliyorlar!
Neden,neden,neden anlayamıyorum insanları.
Her biri farklı bir bulmaca.
Onca yıldır tanıdığım ben bile hergün yeni bir sürprizle çıkıyor karşıma.
Çokda birşey beklemeye gerek yok bu haldeyken heralde.
Ama beklediğim tek bir şey var artık bu insanlardan/insanlıktan
İki kelime,iki hece saygı ve biraz olsun sevgi...
İnanıyorum ki bunlar olursa insanlar arasında herşey daha güzel olur.
Martin Luther King’in o ünlü konuşmasında dediği gibi "Benim bir düşüm var"...
Ve o düşte insanların sadece şarkılarda değil gerçektede elele tutuşabilmesi,birlik olabilmesi...