EN KIYMETLİMİN EN KIYMETLİSİ

• 26 Ağustos 2010 Perşembe 13:28:59

Uzanıyorum çimen rengi gözlerine…

Uzanıyorum diyorum, çünkü baktıkça uzuyor, gözlerindeki dünya. Büyüyor, sığmıyor gördüklerim gözüme ve baktığım; senden de, benden de büyük oluyor işte. Bende Bırakıyorum kendimi, uzanıyorum çimen rengi gözlerine. Uzanmak en kolayı beklide. Gözlerinden süzülüyorum ,bir nevi ırmak olup akıyorum , köyümdeki çay misali. Ne bir çöp barındırıyor gözlerin, ne senin dışında başka bir bakış. Tutunmak istiyorum ama, izin vermiyor kalmamı istemeyen her neyse.

Ben de kaybolmak istiyorum, kızıyorum bu defa. Lakin farkına varmadan olsun her ne olacaksa. Âdtââya gitmek istiyorum seninle. Herkesin duyduğunda aşina olduğu ama hiç kimsenin yerini bilemediği o yere seninle gitmek istiyorum.

Bazen sesin olmak istiyorum aslında. Şu beni silkeleyen tatlı sesin.Senden çıkmak istiyorum söz olarak ve duymak istiyorum kendimi söylediğinden. Nefesini duymak? Çimen rengi gözlerini kapattığında dinlerken kendini, kaldığın gibi kalmak istiyorum yanında.
Susmak istiyorum, beni ne kadar seviyorsun dediğinde. Verebileceğim hiçbir cevap sana tam anlamıyla yakıştırdığım olmuyor çünkü. Söylediklerim bana yetmiyor anlayacağın. Kokun olmak; başımı döndüren kimi zaman, kimi zaman bir metroda baştan sona kendini hissettiren bana. Bir senin olmak nasıl olurdu onu da merak etmiyorum değil, düşüncelerime sığmıyor en kıymetlimin en kıymetlisi.