LÜTFEN BENİ BİR KERE ÖLDÜRÜN

• 27 Temmuz 2010 Salı 15:56:53

Ben ötenazi istiyorum. Evet lütfen bana hemen ötenazi yapın. Çünkü artık dayanamıyorum her gün kezlerce karşılaştığım işkencelerinize.
Hitler, çok daha insaflıymış ve bizi, sizin sevdiğinizden, çok daha fazla seviyormuş. Bir kerede işi bitirmek varken, her güne yaymak işkenceleri, Hitleri de aşan, büyük bir insafsızlık. Yoksa, bu insafsızlığı, o mu öğretti sizlere?
Ey insanlar! Gerçekten çok sıkıldım, yoruldum, bıktım. Ötenazi isteyecek kadar tükendim.
Hayata sımsıkı tutunurken, her an bir savaşımla karşılaşıyorum. Salt ben değilim. Tüm engellediğiniz, özel insanlar. Aynı ya da benzer şeyleri yaşıyorlar. Ve eminim, benim duygu ve düşüncelerimi paylaşıyorlar.
Yüzlerce-binlerce-milyarlarca olayardan, en sonuncusunu anlatayım.
Başka kentlerden, iki arkadaşım: Beni görmeye gelmişti. Hepimiz, denizi çok seviyorduk. Bir akşamüzeri birlikte deniz kıyısına gittik. Bir gün önce: Kenarda duran büyük taşlardan, küçük bir rampa yapıp. Beni iskeleye çıkartmışlardı arkadaşlarım.
Ben büyük bir coşkuyla, en uç noktaya koştum hemen. Ve akülü sandalyemle, dansetmeye başladım.O kadar mutlu olmuştum ki…
Ama ikinci gün bir adam, o taşlardan aynı rampayı yapmamıza, izin vermedi. Güzellikle, ikna etmeye çalıştık. Tekrar yerine koyacağımızı söyledik. Hayır diyordu hep. Önce beni kucaklayıp, iskeleye çıkaracaklarmış.Sonra da arabayı.
Ya sabır çekiyordum. Çok kolay bir yol varken, işi neden zorlaştırıyorsunuz? Lütfen,engel olmayın. Taşları, aynen yerine koyacağız, dedim. Adam, sevgili taşlarına, el sürdürmemeye yemin etmişti sanırım. İzin vermiyordu.
Benim sabrım da taşmıştı. Benim de her şeye hakkım var. Bana engel olamazsınız, diye ısrar ettim. Hala aynı şeyleri söylüyordu. TAŞLAR BENDEN DAHA MI DEĞERLİ? Diye isyan ettim. Sustu. Ve çekip gitti. Onun dediğini yapmaktan başka çarem kalmamıştı. Zaman geçiyordu ve arkadaşlarım, denize gireceklerdi.
İskelede saatlerce kaldım. Dönüşte, adam yoktu ve biz yine o taşlardan, küçük rampamızı yapıp indik iskeleden. Çıkarken ki hırpalandığım, yanıma kar kalmıştı. Yanıma kar kalan, o kadar çok hırpalanma-acı-işkence var ki… YARATANDAN ÖTÜRÜ YARATILANI SEVMEYENLER. NE YAPAYIM?
Nilgün ACAR 27. 07. 2010 ALANYA - EVİM