SENDEN SONRA

• 6 Temmuz 2010 Salı 01:08:24

Senden sonra tanıdığım herkesi sana benzetmeye başladım. Konuşmalarıyla, yüz hatlarıyla tıpkı sen, aynı sen. Bir de aynaya baktığım her an, gözlerimde görmeye başladım seni, o zaman dedim ki tamam…

Hazin bir sonun perdesini tek başına aralamaktasın, sevdiğin derbeder etti seni onsuz yanacaksın…

Senden öncesi yok sanki yaşam seninle başladı, sensizlikle sona ermekte gün, hep sarı, hep ziyan…

Başka bir aşkı düşünmedim, başka birine gönül vermedim. Gönül verdiğimi sandığım insanların hepsi yalnızca sendin.

Ben herkes de seni gördüm, seni yaşadım, seni bildim. Gözyaşlarımın tek sebebi sendin. Ufak tefek bahanelerle başka arayışlar peşinde koşarak onları sebepli bir hâle getirmeye çalıştım.

Ama yalnızca senin için aktı onlar… Senden sonrası yok hayat seninle durdu inan…

Yalnızca sensizliğin devamı seni aradığım günlerin sorgusu bu satırlar…

Ellerini tutmak için gözlerine ihtiyacım yok, yüreğin konuşsa yeter… Mutluluğun adını sen koysam, belki mutlu olduğum her an sen gelirsin, sen gerçekten mutluluk olursun ben hep olurum, sen olurum, mutlu olurum…

Kelimelerin vitrin camlarına çarptığı anlar bunlar… Her yerde kırık cam parçaları, yüreğimde bitmek bilmeyen derin çaplı acılar…

Yalnızlık rıhtımında görüşecektik seninle bana öyle demiştin, iki yalnız insan birbirini bu yüzden seçmişti… Ne oldu da sözünden caydın? Ne oldu da ele karıştın? Ne oldu da beni kendi yalnızlığımla baş başa bıraktın? Ne olmadı da beni hiçe bile saymadın?

Sevginin adını sen koysam, aşkın varlığını her an seninle, sen sansam…

Hayır, artık bunun tarifi yok. Bütün malzemeler tam da, sen benden ayrı tamken, ben senden ayrı yarımken hiçbir şeyin tarifi yok.

Hayır, yok işte anla yok! Sen bensiz mutluyken, ben sensiz yanarken hiçbir şeyin yerli yerinde olduğu yok! Her şey küçük parçalar hâlinde, her şey bensiz ve de sensiz yaralıyken hiçbir şeyin gerçekten yaşandığı, gerçek olduğu yok, yalan hepsi yalan…

Gerçeğim gelirse yalanlar bitecek, gerçekten yaşanacak mutluluklar gerçeğim bana gelirse, sen bendeyken bana gelirsen bitecek sorgular…

Çağıramam seni, çağırmam bilirsin. Aşkın gurura yenik düştüğü kadar çaresizliklerimi de hırpaladım biliyorum. Ama çağırmam seni, çağıramam eminim.

Sen istersen gelirsin, sen istersen benimsin. Ben sendeysem seninim.

Karmaşık, yine çok karışık mevzular bunlar… Unut beni desen, zor, inan ki zor istersen bir dene, kendini unut bakalım unutabilir misin?

Seni sevmek de kendimi sevmek gibi insan kendini unutabilir mi? Hüzün dolu içsel savaşlar bunlar… Hangimiz galip, hangimiz mağlup muamma…

Yıllar geçiyor sensiz, kopkoyu sessiz. Bitecek mi bu çırpınışlar? Sen gelirsen biz olur muyuz?

Biz olduktan sonra aşk olur muyuz? Biz olmanın çok farklı boyutları var can tanem, biz olsak bile aşk olur muyuz?

Denemiştik, yanılmıştık. Ama deneme yanılma yöntemi değildi aşk, bunu da sorgulamıştım.

Zaman akıp giderken gerçeklerin pusu kurduğu anlarda bir tek seni özlüyorum.

Belki de yalnızlığın sesinden, içimdeki sesten…
Benim adım yalnızlık ve şimdi yeniden elimi tutar mısın? Benim adım kalp ağrısı, geçip giden günlerin hesabını sormadan kalbini benim için yorar mısın? Benim adım sevgi, benim adım can.
Canına sarar mısın? Her şey mümkün mü? Mümkün değilse bile imkânları bizim için zorlar mısın?

Köprünün üstünden çok sular akmış meğer sessizliğin de bir cevabı var ama kalbin mührünü gerçekten sevmeden hiç kimse açamazmış…

Dürüst olalım sahiden bitsin. Sevmedin, hiç sevmedin. Sevebilecekken sevmedin. İmkânlar takılan çelmelerin hesabını sormazlar belki ama aşk sorar…

Aşk sorar hesabını senden, benden. Gerçekten seven âşıkların sıralarını kaptık diye…

Aşk sorar bunun hesabını, o yüzden aradan çekilelim bir zahmet. Sen her zamanki gibi yalnızca kendini sev, ben de her zamanki gibi yalnızlığa sarılayım yastık yerine, belki de sarılacağım ümit dolu günlerin yerine…

Haydi, çekilelim yoldan. Heyecanla sevda vapurundan gelmekte olan âşıklar var, bize müsaade…

Aşk son sözünü söyledi, duymaktan kaçındık mı ne?

Dilara AKSOY