KÜSKÜN BEGONVİL (6)

• 31 Mayıs 2010 Pazartesi 19:53:23

Aydınlık bekleme salonuna geldiklerinde Zeynep Arda’nın yanına oturdu. Sehpanın

üzerindeki dergileri karıştırmaya başladı. Arda elindeki bir yat dergisinin içine dalmıştı

çoktan. Keyifle resimlere bakıyordu.

Zeynep’in elindeki ise, anne bebek dergisi idi. Derginin sayfalarını karıştırırken Arda’nın

bebekliği geldi aklına.

Sonra hamileliği… Çok rahat bir hamilelik geçirmişti. Ne sabah bulantısı ne kusmalar ne

aşerme. Kemal habire sorup dururdu:

-Aşkım canın bir şey çekiyor mu? Diye.

- Hayır derdi, vallahi bir şey istemiyorum. Her şey çok iştah açıcı geliyor gözüme.

Bu yüzden olmalı ki dokuzuncu ayın sonunda tamamen bir dubaya dönmüştü. Elli üç kilo ile

hamile kalmış sezaryene girdiğinde ise tam yetmiş beş kilo idi. Aslında normal doğum

taraftarıydı ama Arda normal yollardan gelmek istememişti anlaşılan. Son haftaya kadar bir

türlü doğum pozisyonunu alamadı. Doktoru son kontrolünde büyük bir ihtimalle sezaryen

yapacağız demişti. Dediği gibi de oldu. Daha doğuma üç hafta vardı. O gece Zeynep

sürekli banyo ile yatağı arasında mekik dokumuştu. Sabah içindeki baskıya, bir de bel

ağrısı eklenmişti.

Sızlanmayı sevmezdi pek Zeynep. Bunun için ne Kemal’i uyandırdı ne de sabah onu işe yolcu

ederken sancısından bahsetti. Kemal fark eder gibi oldu ama Zeynep :

-Yok aşkım, yaramazlık yapıyor sadece Arda’mız. Daha aramıza katılmasına üç hafta var.

-Vallahi hiç içim rahat değil. Bak istersen şu Aydın işini iptal edeyim.

- Aaa yok bir şeyim dedim. Sen işinden olma. Hem merak etme bir şey olursa annemleri

ararım. Babam evde, götürür beni hemen, tamam mı?

- Valla aklım sende gidiyorum haberin olsun. Telefonunu yanından ayırma. Dakika başı

ararım ben seni…

- Tamam aşkım…

Kemal evden çıktıktan sonra hem belinde hem kasıklarında aynı anda beliren şiddetli bir

sancıyla Zeynep sarsıldı. Hemen arkasından bacaklarının arasından sızan sıvı ile ne

yapacağını bilmez halde telefona koştu.

Tuşları zorla çevirerek:

-Anne! Anneeee… Bebek geliyor!

- Zeynepppp! Bekle kızım hemen geliyoruz.

Zeynep’in annesi telaş içinde kocasının yanına gitti:

-Bey bey çabuk arabayı çıkar garajdan Zeynep sancılanmış.

-Ne diyorsun hanım daha üç haftası yok muydu?

-Yahu bey ne diyorsam onu yap sen. Kızın suyu falan gelmiş. Bebek ters, hemen hastaneye

yetiştirmeliyiz. İkisinin de hayatı tehlikede, hadi hadi!

DEVAM EDECEK