Günbegün Notlarım 70/KENDİMİZİ NE KADAR TANIYORUZ?..
..........................................
Kendimizi ne kadar tanıyoruz?..
Tanımaya çalışıyor muyuz? Bunun için çaba gösteriyor muyuz? Bunun için zahmet edip, hareketleniyor muyuz kendimize doğru? Bunun için beynimize başvuruyor muyuz veya duygularımıza yanıtlar arıyor muyuz? Yoksa inimizde kalıp ilkel bir şekilde yaşamaya devam mı ediyoruz? Yoksa boş duvarlara bakıp bakıp boşluğa düşmekle mi, yaşadığımızı sanıyoruz?..
Neden gerçeklerimizle yüzleşmiyoruz? Neden eksiklerimizi, hatalarımızı ya da yanlışlarımızı düzeltmek yerine onları örtbas etmek için ter döküyoruz? Neden hoşumuza gidiyor kendimizi bir başka biçimde göstermek? Neden zevk veriyor bize, tembel tembel oturmak? Neden bizi mutlu ediyor, bir baltaya sap olmamak çaresizliğimiz? Neden gece ayrı bir ben’de, gündüz farklı bir kipte davranıyoruz? Ve neden bir günümüz diğer bir günümüze benzemiyor hiç?..
Bize yakışan ne? Bize düşen ne? Kendimizi tanımak, tanımlamak mı yoksa saklamaya kaldığımız yerden yürüdükçe yürümek mi? Bizim derdimiz ne? Bizim amacımız ne? Dahası niyetimiz ne? Niçin böyle ikilemler içinde kalıyoruz? Niçin çizgimizi koruyamıyoruz? Niçin aslımızdan uzaklaşıyoruz? Niçin kendimizi kandırıyoruz?..
Kendimizi ne kadar tanıyoruz?..
Az mı, çok mu? Yeterli mi,yetersiz mi? Sorularla mı kendimize aşinayız? Cevabı yok mu eylem ve söylemlerimizin?...
........................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
12 Mayıs 2010,,,10.33
Mardin
YORUMLAR
insan yanılmak ve yanıldığını anlayarak doğruyu bulmak üzere yaratılmıştır..kimse dört dörtlük olamaz.hepimiz yaşarız bu iç bulandıran boşluğu, farkına varmak bir adımdır.en azından bu soruların cevabını arama gayetindesiniz..ya bu gayretten bihaber olanlar..
yazınız güzeldi,tebrikler..
İnsanı kendiyle hesaplaşmaya iten bir yazıydı evet söylediklerinizde sonuna kadar haklısınız. Zaman zaman karşımızdakine söylediğimiz "yazık seni tanıyamamışım" sözü aslında kendimiz için de geçerlidir. Beynimiz emir verse dahi ruhumuz yönetimi ele geçiriveriyor. Kimi zaman en sinirlenecek olaya tepki vermiyoruz, tepki verilmeyecek bir olaya ise aşırı hassasiyet gösteriyoruz. Hernekadar prensip, ilke ve kararlarımızdan tavizler vermesek bile, kişiliğimize ters düşecek şeylere müsaade etmesek bile yaşanılan yada içimizde kalan söylenmemiş sözler olabiliyor. İnsanız biraz karmaşığız yani... Ama kendi adıma söylüyorum zaman zaman sorgularım kendimi ve hatalarımı düzeltme gayretinde bulunurum. Kendine saygısı olan insanın başkasına da saygısı olur. Olumlu eleştiriler kamçılar beni, özellikle çocuklarım beni pek çok konuda değiştirdiler şimdi onlarla ortak düşüncelere sahibiz.
Yeniliklere açık olmalı, ben bilirim dememeli insan, daha neler yapabilirim, ya da yapmadığım ne kaldı güzellik adına diye sürekli düşünmeli...
Kutluyorum güzel oluyor yazıların çok beğeniyorum. Saygı ve selamlarımla. Herşey gönlünce olsun...