Gözlere ne derin manalar yükleriz. Boş kağıtlara hep bir çift güzel göz karalarız. Ah o gözler bazen içimizi yakar, ruhumuzu ısıtır, bazen sever bazen de döver. Kalbin aynasıdır onlar... Siyah, kahverengi, yeşil, mavi, ela olmuş ne farkeder sevgiyle, şefkatle, aşkla baksın yeter...

Peki garibim kulaklar... Oysa ki onlar beş duyu organımızdan biridir. Nelerin şahididir ama gözlerin gerisinde kalır hep...

Kulaklar değil midir; sabahın müjdecisi kuşların gün boyu şakımalarını, denizin bazen hafif hafif çırpınması, bazen insan boyunu aşan coşkusunun kumsala vuran sesini, rüzgarın ılık ılık bazen de herşeyi savurarak ağaçlarla dansedişinin ahengini işiten ve bizlere satırlara şiir olarak döktüren aracı sanatsal makam.. Bazen de bir gök gürültüsünde güç vermek, ya da güç almak için yakınlarımızın yanına koşturan...

Bazen; aşkın fısıltılı sözlerini, bazen avazı çıkmışcasına haykıran "Seni Seviyorum" seslenişini, bazen en güzel nağmelerde şarkılarının ezgilerini duyar.

Kulak kimi zaman gözlerle temasa geçer. En duyulmayacak sesi bile gözlerin bakışı yardımıyla duyuverir.

Telefonun ahizesinden uzaktaki bir sevdiğinizin sıcacık sesini duymak kadar keyif verici ne olabilir ki?

Kah dedikodulara tanık olur, kah keşke bunları duyacağıma ölseydim türü sözlere...

Güzel nasihatlere kulak asmak, gereksizleri kulak arkası etmek, kıssadan hisse çıkarılacakları küpe yapmak, çok konuşup boş konuşanları ise bir kulaktan girmesine müsaade edip, diğer kulaktan çıkartmayı bilmek lazım.

Tabiki dünya yansa umurumda değil tiplemesinde de olmamak gerek. Ufkumuzu genişletmek yeni şeyler öğrenmek adına kulak kabartmak de gerek...

Ne mutludur kulak; sevdiklerinden hayır duası aldığı zaman, her işinin rast gideceğini düşünüverir hemen...

Her duyduğunu birilerine yetiştirmemek, bazen görüp görmemek, duyup duymazlıktan gelmek pek çok sorunun üzerine kalın bir çizgi çeker.

Ah kulaklar ah... Küçükken ele çabucak gelip sık sık çekilen, büyüyünce de çekilmeden işittikleriyle acı duyan iki küçük kendi halinde uzvumuz. Olmazsa olmazlarımız.

Kulaklarınız hep duymak istediğiniz iyi haberlere, çok güzel sözlere tanık olsun.

Sevgilerimle....

KULAKLAR

Kulaklar, zavallılar,
İkinci planda kalanlar,
Aslında göze yakınlar,
Arkadaştır, sırdaştırlar.

Gözler konuşur, kulaklar dinler,
Gözler anlatır, kulaklar susar,
Kulaklar "sevgi" sözlerini ister,
Gözler ise bazen kaçar.

Haketmediklerini duyar,
Gözlerle bir olur ağlar,
Bazen iftiraya uğrar,
Elleriyle ikisini de kapar.

Kızarır bazen; uzakta biri anar,
Geçmişe hüzünle dalar,
Bir dost elini elinde arar,
Ama yoktur bazen hep çınlar.

Bu kalp çarptıkça;
Bu kulaklar hep duyacak,
Tek ağır duyayım da,
Ağır söz duymayayım diyecek.

Yalanı, dolanı, haksızlığı,
Küfürü, hakareti işitene kadar,
Duymasın bu kulaklar,
Gözlerle de insan mutlu yaşar.


Aysel AKSÜMER