- 1149 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
FIRTINA
Görsel ve yazılı basında sık sık gördüğümüz ve içimizi burkan aile dramları anlık üzülüp sonra unuttuğumuz olaylara dönüşüyor daha nice böyle yer alan haberler gibi....
Oysa ki ne fırtınalar kopuyor, ne yuvalar dağılıyor ve körpecik yavrular hayatlarının baharında acıyla tanışıyor. Hep bir kavga ve gürültü içindeler. Hayatın şiddetten ibaret olduğunu düşünüyorlar. Belleklerine kara bir leke sürülüyor.
Medeni aileler çocuklarının yanında seslerini dahi yükseltmemeye çalışırken ki ne şanslıdır bu ailelerin çocukları, bir de dayak görmüş, cinayet görmüş çocuklar var ne yazık....Çiçekleri solan, gönlü gibi oyuncakları da kırık ya da hiç olmayan çocuklar....
İnanın sizler gibi ben de çok üzülüyor, gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Acaba eğitim mi az?, Yoksa yaşam koşulları mı böyle yapıyor? Çözemiyorum ben bu gariplikleri ve sadece üzüldüğümle kalıyorum.
Zaman zaman okuyorum şiddet gören kadınlar için sığınma evlerini ve şiddete maruz kalmış çocuklar için uzanan devlet elini ama ne kadarı imdadını duyurabilmek için kabuğundan çıkabiliyor ki, bence çok az bir kısmı....Çünkü korkuyorlar, çünkü yalnız olduklarını sanıyorlar.
Böyle olaylara maruz kalmış çocukları hayal ettim ve asla onların yüreğindeki ezikliği ben onlar kadar hissedemem ama bir nebze olsun anlatmaya çalıştım aşağıdaki şiirimde... Sonunda huzur ve sükunet istiyorlar bence....
ÇOCUK GÖZÜYLE
Yer gök birbirine girmiş sanki,
Bulutlar korkup, kara yorganlarına sığınmışlar,
Sonra baba bir haykırış sesi,
Yıldızlar, bulutları teskinde...
Şimşek ateş olmuş, yıldırım ise barut,
Sanki bir çatışma tepesindeki,
Korkuyor çocuk da bulutlar gibi,
Çekiyor beyaz yorganını küçük bedenine,
Karanlığı perde ediyor korkan gözlerine,
Kulaklarını elleriyle kapıyor,
Az sonra ki ağlama seslerini duymamak için,
Ama hüngür hüngür indiyor bulutlar,
İçinde ne var ne yoksa aşağıya,
Yerler gözyaşı seline bulanmış,
Sabaha kadar kah azalan, kah çoğalan
Çatışma devam ediyor,
Ta ki güneş sarı bayrağıyla,
Barışı ilan edene kadar...
Sonrası sükunet; yer gök aydınlık....
Aysel AKSÜMER
YORUMLAR
Kaleminize ve yüreğinize sağlık diyorum öncelikle.Bunu düşünmüş hatta düşünmekten öte içine girmişsiniz ki o duyguları yakalamışsınız.Keşke her insan düşünebilse.Ancak bu toplumsal sorun bize özgü değil.Bütün Dünyanın sorunu.Peygamber efendimiz diyor ki"ailesi üzerinde baskı kurandan daha zalim kim olabilir".Kadınlarımız emanettir.Çocuklarımız görevimizdir.Hasbel kader biz onların annesi veya babası oluruz.Onlar dünyaya mutlaka gelecektir.Bize bu görev verilmiştir.Aslında koruyan,büyüten biz değiliz.Ancak aciz oldukları dönemde bakmak ve hayatlarının devamını sağlamak bize veilen bir görevdir.Bu görevin hesabı da sorulacaktır.Ah insanlar bunu bir bilse!!!!!!!!Bunu sadece böyle ruhsuz,emanet kıymeti bilmeyen babalara bağlamayın.Aynı bu yapıda anneler de var.Genel olarak bir insanlık dramı.Çocuklara ve kadına karşı işlenen suçlarda keşke daha ağır cezalar olsa.Çünkü ikiside erkek karşısında zayıftır.Bu zayıf olma hali kanunlarla güçlendirilmeli bence ama.........
Aysel AKSÜMER
Aysel AKSÜMER
Sevgili Aysel, şiddeti sadece eğitimsiz bireyler yapmıyor. Benim duyduğum o kadar çok üniversite mezunu okumuş insanlar var ki, şiddet uygulayan. Eğitimsizler onların yanında solda sıfır kalıyor.
Bir de ekonomik sıkıntılar var belimizi büken. Aslında çok da darda insan yok desem bana kızarlar belki. Annemin anlattığına göre, evlenirken üzerinden çıkan elbisenin yamalarıyla kendi kumaşı öyle bir karışmışki, elbisenin gerçek kumaşını kimse bulamamış.
soruyorum şimdi, yamalı giyen bir Allah kulu var mı etrafınızda. Ben görmüyorum, belki gören vardır. Yazınız güzeldi tebrikler...
Aysel AKSÜMER
Ben de duyuyorum eğitimli kişilerde de var bu şiddet olayı.
Teşekkür ederim değerli yorumun ve katkın için. Sevgilerimle...
Sevgili Aysel Hanım, çok güzel ve önemli bir konuya değinmişsiniz. Maalesef, şiddet uygulanıyor. Ne kanun engelleyebiliyor, ne de toplum. Tebrik ediyorum sizi. Sevgilerimle
Aysel AKSÜMER
Değerli yorumunuz ve katkınız için teşekkürler. Sevgilerimle...
Aysel kardeşim,para geçinmemiz için çok lüzumlu,fakat evin erkeğinin kumar ve alkol sorunu varsa,eşi el işleri yapıp,ya da temizliğe gidip kazandığını da kocasına kaptırmamak için kavga edebilir.Kafası dumanlı koca da,parayı hem alır hem de eşini
dövüyorsa kavga çıkar.Sorumluluk sahibi aklı başında,karakter sahibi bir erkek,ailesini geçindirmek için,pazarda limon satar, yine de eşinin elindekini alıp, kumara içkiye yatırmaz.Çoluk çocuğunu ele güne rezil etmez.
Ahlak yozlaşması aldı yürüdü.Çoluk çocuğu,evde ekmek bekler, sorumsuz adam soluğu meyhanede alır.İnsanlar bakabileceği kadar çocuk sahibi olmalıdır.O masumları da, boynu bükük bırakmaya kimsenin hakkı yok.Cahillik mahillik kalmadı,şehirlerde her sokakta,köy ve ilçelerin çoğunda,sağlık ocaklarında gerekli bilgilendirme yapılıyor.
Çok uzattım kusura bakmaçok önemli bir konuyu yazmışsın, ben de dayanamadım, uzattım.Türkiye'mizin yüzde sekseninden fazlası,orta direk ve altı.Hiç birimiz kral çocuğu gibi büyümedik.Paramız varsa dersaneye gittik,yoksa oturduk sınavlara evde çalıştık.
Tebrikler,sevgilerimle...
Aysel AKSÜMER
Çok teşekkür ederim. Güzel katkılarınız ve değerli yorumunuz için sevgilerimle...
Yazınız çok güzeldi Aysel hanım...hem de çok .Neden o kadar çok beğendim biliyor musunuz ÇOÇUK GÖZÜYLE DÜŞÜNDÜM.
FIRTINALAR EN ÇOK ÇOCUKLARIN GÖNLÜNDE KOPAR.
Büyükler yaşları gereği bir takım şeyleri alt etmeyi öğrenmişler ama çocuklar...Bu yüzden hala katil bile olabiliyorlar.
Üstlerine giydikleri kıyafetlerle adam sınıfına konuluyor,işe alınıyor,değer veriliyorlar çok yazık.Halbuki bu çocukların en az yarısından fazlası o iyi giyimlilerden de daha iyi yetişmiş çocuklar.Niçin bir kez olsun değer verilmeyi düşünmüyor bu karşı taraf şu çocuklara.İlla ki iyi bir vitrin mi gerekli.Sonra da çocuklarımız sokaklara düştü diye üzülüp duran bir toplum olup ağlaşıyoruz.
Yapmayın bunları lütfen,eğer birşeyler yapmak istiyorsak iyi işleri baştan yapalım...Belki okumamışsınızdır.
KİRİ...
Ninemim hamurlu ellerinde sanırdım
Bir zamanlar o çocuk aklımla...
Peşinden güzel bir börek yiyeceğimi düşünüp
Katlanırdım!
Babamın lastik değiştirdiği ellerinde sanırdım
Bir zamanlar o çocuk aklımla...
Ardından nasılsa arabamız düzelir gezeriz der
Katlanırdım!
Hatta o çocuk aklımla,
Emre’nin babası Emreleri ne çok gezdirir diye düşünür onun ellerine bakıp
Babamın ellerinin temizliğine de
Katlanırdım!
Ben oyun oynarken bütün çocuklar da oynar sanırdım
Bir zamanlar o çocuk aklımla.
Bizim üstümüz tertemizdi
Bütün çocukları öyle sanırdım.
Bir zamanlar o çocuk aklımla...
Sonra topum bir boyacı çocuğun kucağına düşünce
O benim topuma,
Ben onun kıyafetine bakıp ağladım.
Bir zamanlar o çocuk aklımla...
Katlanamadım!
SAYGILARIMLA.
Aysel AKSÜMER
Bir de yardım için evindeki çocuklarının sökük giyilmeyecek hatta yer bezi olacak nitelikte çamaşırlarını verenler var. Biliyor musunuz o daha da yaralıyor bu insanları küçücük de olsa aldığımız şey mağazadan olmalı.
Çok teşekkür ederim yazın ile kattığın fikirler için. Saygı ve selamlarımla...
Çocuklar hiç eşit değil.Bakıyorum kırmızı ışık yandığında bana mendil satmaya çalışan bir çocuk,bakıyorum lüks avm'lerin cafesinde pastasını yiyen yine bir çocuk.Aslında herşey paraya bakıyor şu acımasız hayatta.Para olunca huzurda oluyor.Çocuklar çocukluklarını yaşıyor.Elbette ebeveynlerde çok önemli.Herşeyi paraya bağlamamak gerek ama onsuzda huzur olmuyor.
Misal,dersane parasını ödeyemedikleri için cezaevine giren bir anne ve annesinin kendisi yüzünden cezaevine girdiğini düşünüp intihar eden 18'lik bir genç.
Eğitimde çok önemli elbette.Çocukların yanında birbirleriyle cebelleşen ebeveynler,alkolik babalar,günlerden avm'lerden çıkmayan analar ve daha bir çok örnek.
Doğruları belirtmişsiniz Aysel hanım ama şu dünyadaki en büyük eşitsizlik çocuklar arasında.Keşke çocuk kalsaydık deriz bazende,hiç dememek lazım.Asıl çocuk olmak zor,hele ki şanslı değilseniz...
Aysel AKSÜMER
Değerli yorumun için çok teşekkür ederim. Sağlıcakla kal....
Bir_Kucuk_Ask
Aysel AKSÜMER
Değerli yorumun için çok teşekkürler. Sağlıcakla kal.....
Hani soruyorsunuz ya "Acaba eğitim mi az?, Yoksa yaşam koşullarımı" diye.
Galiba hem "hepsi" hem "hiç biri".
Sizinde bahsettiğiniz, "görsel ve yazılı basında sık sık gördüğümüz ve içimizi burkan aile dramları" hem eğitimli ailelerde, hem varlıkla ailelerde de yaşanabiliyor. Hatta ve hatta ekonomik ve kültürel olarak bizden kat be kat ileri ülkelerde bile bu tür olaylara hatta daha vahimlerine bile rastlanmakta.
Belki varlıklı aileler, itibarları zedelenmesi diye bu tür olayları kamufle edip kamuoyuna duyurulmaması için gereğini yapıyorlardır. Üzülmemek eldemi.
Bu tür olayların meydana gelmesinde maddi sıkıntıların etken olduğu kadar manevi eksikliğin, boşluğunda etken olduğuna inanıyorum.
Saygılar, selamlar
Aysel AKSÜMER
Değerli yorumlarınız ve katkınız için çok teşekkür ediyorum. Saygı ve selamlarımla....
Toplumsal bir yara, çocuklarımızın gördüğü şiddet. Maalesef aileler kültürlü olsa da, olmasa da bu konuda çocukları ne yazık ki istismar edebiliyorlar. Şunu iyi bilmek lazım çocuğu doğurmak değil, yetişmek gerçek anne, babalıktır.
Önemli bir konuydu. Tebrik ederim
Aysel AKSÜMER
Aslında geçim derdi hep bir bahanedir şiddet olayları sonrasına yakıştırılan. İçinde sevgi olmadan büyüyen ve büyütülen bireylerin gösterdiği tepkiden başka bir şey değildir.
Daha çok irdeleyip yorum yapmak isterdim fakat zamanınızı almak istemiyor ve duyarlı yüreğiniz, güzel anlatımınız için teşekkür ediyorum.
Aysel AKSÜMER
Çocuk, nasıl bir anne ya da baba olacağının temellerini kendi ebeveynleri ile atar. Şiddet, en sert travmadır çocuğun yüreğinde. Ama ilgisizlik, baştan savmak için para ile sorunların halledilmesi de başka bir kaosa, yokluğa, batağa sürükler çocukları.
Her şekilde kaybeden çocuktur. Her zaman.
Güzel bir konuydu Aysel Hanım. Saygılar.
Aysel AKSÜMER
çok doğru şairem şimdi bu zamanda yaşamak daha da zorlaştı ortalık kırıp dökülüyor...Allah yardım etsin zor şartlarda yaşam savaşı verenlere yardım edilsin..Gittikçe daha kötü oluyor ortalık tüm çocuklarımızı kötülerden korusun topluma faydalı birer evlat yetişsinler..gayemizde bu değil mi?Allah acılarını göstermesin...güzel bir konuyu ele almışsınız duygulandım canım..kutlarım sizi emeğinize sağlık....selam ve sevgilerimle....