Bazı günler olur ya, sabah olağanüstü rahatlamış, dingin ve içiniz içinize sığmaz bir şekilde uyanırsınız. Bir terslik mi var? diye kendinize de sorarsınız çaktırmadan. Ama yok yok bunun iksirini bozmamak lazım … Değerlendirmek gerek diye düşünürsünüz.

Ben de mutluluk şarkıları eşliğinde üstümü değiştirip, yıllarca hep yaptığım gibi işe gitmek üzere evden çıktım. Herkes için bir şeyler yapıyorum bugünü kendime ait projelendireyim dedim. Mesela öğlen kendime güzel bir ayakkabı alayım. Düşüncesi bile bir an ayakkabıların yeni deri kokusunu burnuma getirmişti, hatta üstünde salınıyordum bile.

Birkaç mağaza gezdikten sonra, İzmir caddesine doğru yöneldim. Yıllardır alışveriş yaptığım bilindik bir mağaza, benimde test edip onayladığım ayakkabıları sağlam olan bir yer. Önce albeni diyen vitrinini inceleyim dedim. Derken bir adam ve kocaman bir kutuydu en son gördüğüm, tattığım ise büyük bir acı. Neden beni bulur allahım dedim. Adamın taşıdığı ve benim bacağımın tam üstüne devirdiği; sonradan yere yayılan birkaç ağır bot ve çizmeden anladığım üzere bayağı ağır bir kışlık ayakkabı kutuymuş meğer. Büyük bir acı hissettim ve adam benden özür dahi dilemedi. Sadece feryadım kaldı ortada ve sabah ki şevkim, enerjim bitiverdi aniden.

Koşarcasına çıktığım yol, topallayarak taksi çağırdım noktaya gelmişti. Sıcağıyla çok da anlamadığım ağrı dayanılmaz hale geldi ve doktora gitmek zorunda kaldım. Doktor ayakta durmamam gerektiğini bayağı bir zedelenme olduğunu söyledi ve bir hafta yatak istirahati verdi.

Aslında Allah kısmet ederse cümlesiyle başlamak ne kadar mantıklı çünkü hayal ettiğiniz bir şey sağlığınız yerinde paranız cebinizde de olsa benim örneğimde olduğu gibi olmayınca olmuyor kimi zaman... Hevesiniz kursağınızda kalıyor.

“Balta, kaba saba, bir özür dilemeyi bile bilmeyen, sert bakışlı ve hayatımda ilk ve son gördüğüm bir adamın benim sağlık cüzdanımın teşhis kısmına bıraktığı rahatsızlığının ismine bakın “YUMUŞAK DOKU İNJÜRİSİ"!.

Aysel AKSÜMER