hikaye çok kırık..

"Ve ben o ortamın yansımasıydım.Ne isem oydum işte." bunu da anlamadım zaten, nası bi çelişkidir?

hayal gücü iyi ama kurgu zayıf kalmış, biraz daha uzun yazmak gerekir.

Ayhan bey, 10 numaralık bir yazı yazmışsın

yaşanmış olması çok üzücü sanki bizim çocuğumuz gibi içimi yaktı

allah hepimizin evlatlarını korusun

Bir çok ailenin ibret alması gereken bir yazı

Eser Hanım'ın dediği gibi armut elma ağacının dibine düşmüyor

Ailede gördüğünü çocuk uyguluyor

Aynen yaşıyor kırda bir kendi ayakları üzerinde durmayı başaran da oluyor ama çok zor

Her zaman gerçekleri yazan kalemini kutlarım Sevgilerimle

keşke öykü kurgu olsaydı dedim okurken

keşke bunları hiç bir genç ve hiç bir aile yaşamasaydı

ama malesef var, kötü gerçekler

hep hayattan kesitler bulduğum bu sayfada yine şaşırmadım

kalemin, yüreğin dert görmesin Ayhan Ağabeyim

saygılarımla

Aslında yazıyla ters düşen noktalar var. Ne anne ve babalar var. İçki ve sigara tüketen ama çocuklarına bakıyorrsunuz ağzına bile sürmüyor. Bence içten gelen bir şey bu. Ama konu olarak güzel bir konuydu. Tebrik ediyorum abi. Saygılar

bir solukta okunan ibretlik bir yazı....gerçek olduğu için herkesin bir ders çıkarması gerekli.... benim iddaamda.... her şey ailede başlar....güzellikte.... çirkinlikte....ayhancığım... güzel yazını kutluyor saygılar sunuyorum...

Armut ağacının dibine Elma düşmüyor ne yazık ki...Delikanlıya acımamak mümkün değil...Aile dediğimiz kavram çok önemli...

Bazen tartışılır: Aile görgüsü nedir? diye. Bilir ama anlatamazsınız..Yaşandıkça " Hah işte bu " dersiniz...

Şimdi tam zamanı.." Hah işte bu " demenin...

Saygılar Ayhan Bey...