Zul Zamanlar İçtikçe

• 28 Şubat 2010 Pazar 13:49:32

Hıçkırıklar bir hava akımı gibi sokağın yitirilen özgürlüğüne karışıyor...
Sokağın saçları yok!
Umutsuzluk, tırnakları pankartlara dişliyor...
Yüzler de cehennem zebanisi...
Sokağın sıkıntısı çöküyor yüreklere...
Cebimde bez mendil...
...say ki, burnumu hıngırıyorum...
Hani şöyle iştahla gözlerim bağırmak istiyor...
Kiremit damlı evlerin gökyüzünde hırıltısı...
Ben aşk aradım kan içinde...
Kerevete yatırıp sürekli masaj yaptığım kadınlardı...
Yüzleri aşk silsilesi kadınlar...
Üzerime eğilen saçları...
O kadınlar beni göğüslerine sıkıştırdılar...
Sonra rüzgarımı yaktılar...
Bana sevişmeyi öğrettiler...
Söyleyin artık sevgiyi savunanlar!
Bir sevgici değilim ben...
Zamanı sevgi üzerinden sömürenlerden değilim...
Kaç ufuktur yansımaları örttü...
Sevgiyi sokağa çizenler; ey aşktan yoksun dudak dili ve edebiyatı bitirenler...
Sevişmek suskuda titrek üç zamanı birden geçer...
En kısa öpüşler kirpiklerin arkasında, yanan beden suya teşnedir. Sevgiciler suyu keser.
Aynadan yansıyorum; insanım! Kaskatı şefkatler görüyorum. Bir oyun sessizliği kapladı ortalığı...
Sevgi aynı yörüngede; merkezinde dönen çıkarcı ruhlar...
Bir yolcuyum şehvetin izinde. Yanıma sokulan kadınlara şefkat değil aşk veriyorum. Çünkü şefkate de ağır hava indirmiş...
Gevşek fotoğraftaki kadınlar; onurlu, sevgisel edalı bakışlarınızın perdesi indi. Neredeyse buralarda bir daha hiç perde çekemeyeceksiniz.
Bir fahişenin fotoğrafları kadar değer görmeyeceksiniz. Masaj yaptığım kadınlar kadar ruhuma göç edemeyeceksiniz.
Ey tanımsız duygular, ben bir aşk yolcusuyum. Tüylerim diken diken olurken, sancıyla yanıyor bedenim...
Gögüslerinizde gezerken gözlerim, soyunuyor şiirlerim.
Bir çıplağım şubat’ın sonu; kızgın tuğlalarım. Kar yağsa da salt bakışlarım görüntü-imge; bir masa, iki iskemle...
Hadi seviş benimle...
Aşka inanmayanlar sevişmeyi de bilmezler!

Koray Demirkılıç