Sen'
Sen’
Sen’ varsın ki, ben, "ben" olabiliyorum...
Sen’ varsin ki, esma’n ile, müsade ettiğince ben ben’i aşıyor kah kızıyor kah gülüyorum...
Sen’ varsın ki, ben benden öte, nasip ettiğin sevgiyle bir Kediyi okşuyor, bir Gülü koklayabiliyorum...
Sen’ varsın ki, ben bazen şımarık bir Çocuk gibi, Sen’den yüz bulup Sana nazlanıyor ama her hataya düştüğümde sadece Sen’den korkup af diliyorum...
Sen’ varsın ki, sonsuz rahmetinin gölgesine sığınıp Sen’den Sana dertleniyor, gidecek başka kapımın olmadığını biliyor ve yine Sana dönüyorum...
Ve yüreğim her burkulup hüzünlendiğimde, ben ancak Sen’inle ve yanlızca Sen’de huzur buluyorum...
_
Cuma’nız ve Dua’nız mübarek olsun diliyorum, sevgimle...
_
Şahinde Hülya Kahraman / 4.2.2010_