Bu öyküyü dün okudum ve yorum yazmaya fırsatım olmamıştı. Öykü ilerledikçe, karakterler yerine oturuyor.

Bir Aynur Engindeniz klasiği olacak ve çok güzel olacak. Bu kalemi seviyorum. Kelimelere dans ettirmeyi başarıyor.

Tebrikler...

Sevgiler...

Hikaye anlatımı, seçilen kelimeler mükemmel. Konusu da çok güzel sürüklüyor insanı.
Devamını merakla bekliyorum...

İkinci bölümle birlikte öykü şekil almaya başladı.

Anlatım harika, dil çok yalın ve sade, anlaşılır, detaylandırma yeterli, psikolojik analizler az ama şimdilik yeterli gibi. Sanıyorum ilerki bölümlerde psikolojik analizler daha derinleşecek... Ki bence öyle de olmalı.

Çok güzel bir konuya girmişsiniz... Çok da güzel gidiyor. Sadece bir minik eleştirim olacak, bugünkü bölümde Mehlika'nın çocuk yönü az da olsa hissettirilmemiş. Okul yılları sanki geçmişten sararmış bir yaprak gibiydi...

Merakla bekliyorum bölümleri...

Selamlar...

“Layık değildim, layık gördüler” işte, kader…”Ağlatırlar seni demiştin” de “ ağlamak güzel be anne” demiştim. Aldandım anne…Aşk, hareket eden bir vapurdan, kıyıdan denize yansıyan uzun ışık gölgelerini, sondan başa doğru ağır ağır süzerken, göğe doğru yükseldiğini sanmakmış anne…


Mehlika aşık olmakla dünyası tamamen değişmiş.Karşılıksız olmaya mahkum,çocuksu duyguların aşka dönüşmesi...

Bu kızın içsel hesaplaşmaya dönüştüğü gizli dünyasını izlemekte fayda var diyorum...

Yine güzel bir bölümdü Aynur kardeş...Tebrikler...

Sevgiler...Selamlar...

Mehlika ! Bu adı galiba unutamayacağız. Bu güzel öykü, bu çok güzel kelimeyi işleyecek yüreklerimize.
Kesinlikle çok kaliteli bir kalem ve onun en güzel öykülerinden biri.

iRADE KIRAN ŞİRRET KADIN,
Melankoli,
İmkansız aşk,
İçe bakışlar.
Bütün hayatlara meyil veren aşk. Ürkek bir aşık, imkansız gibi olan.
Hocasına aşıkolan küçük bir kız.
18.30 Vapurunun düdüğü ve Aşkın tarifi.

Değişik ve hoş bir yazıydı.

Kutlarım.

9 Puan