Sessizliğin seyrindeki nefesim!

• 1 Ocak 2010 Cuma 11:00:44

Henüz sendelendiğim zamandı
Farkında olamadığım ne kadar çok manidar vardı
Ne aklım sırattı ve ne de kalbim idrakimle anlaşmalı vuslattı
Mülteci kimliğim ne arıyordu, hasretin banisini bulamıyor hüzünle bakıyordu

En bariz bir şekilde sancı vardı
Kim hangi nefesin himmetine muhtaçtı, sevgi ardı
Sevdanın korkuluklarında tutunarak ummana yelken açan aşk
Kalbin ikliminse solmayan bahardı, evet, umut bunun için vardı ve heyecandı

Ah geçip giden nefesim neylesin
Ömür tarlamda diktiğim filizler hazanla resmedilsin
Çileler halimde derinleşsin, ecir ruhuma şimdilik kefalet etsin
Kalbim sahibinin sevgisiyle kıdemleşsin, ihsan saklandığı yerden bir seslensin

Issız sokaklar misali tutkularım
Neden bilinmezlikten neşet ediyor ayaz korkularım
Hasrettiğim hissiyatım, meşkûk ufuklarım, hala beni bırakmıyor
Issızlığında ve kuşatan efkârında sayfalarını okuduğum geceler sabrımı ölçüyor

Ah kitaplar okundukça burkuyor
Resmedilen hikâyeler neler anlatıyor, ibret fışkırıyor
Şairin nefesi ne kadar hicranlı ve hüznün sesiyle de anlaşmalı
Yazılan mısralar sinelerde bir gam mı, kalbi ağıtlar sevda umutlarının sağanağımı

Şimdi seyrediyorum mezar taşların
Canına kıyan nefesin ıstırabını, halin hazan sahnesini
Derin bir sessizlik var, kimse, kimseyi rahatsız etmesin ey yar
İki mısralık nefsin kalanında ne var, kitaplar yazılsa da kalbim şimdi ağıtlar yakar

Düşünüyorum ki hicret neler anlatıyor
Mekân değiştirmek söyle hangi hesaba kifayet ediyor
Kalbim inşirah diliyor, dilim orucunu bozuyor ve ruhum titriyor
Zihnim iflasın eşiğinde mizanı önceliyor ve kalbim kendini kaybederek sendeliyor

Gözüme ilişen çiçek umudu resmediyor
Derlediğim niyazlar hedefinden anlam diliyor, inliyor
Gayretim takatsizleşiyor, an ve zaman yazılan sayfaları bekliyor
Toprağını kaybeden iskelet, kalbinden arileşen himmet şimdi ne olacağı sual ediyor

Mustafa CİLASUN