- 904 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
NE ANLADIM BU İŞTEN
Mutlaka ben de sizler gibi bir ınga! Sesiyle dünyaya gözaçmışımdır...Zamanın gerekleri benim köyde kalmamı salık veriyordu. Buna razı olmadım ve okumak azmiyle bir yolunu bulup kaçtım. Gönlümce olmasa da, sonuçta bir yüksekokul bitirip, bir fakulteyi de dördüncü sınıfta terkettim. Bu serüvenin arasına bir de evlenmeyi çok zamansız gerçekleştirdim. Devlet memuruydum ve dahlim olmadan, bana da çok sorulmadan, ilden ile savruluyordum. Her evli çift gibi, biz de, çocuklarımız olsun istedik. Biz, en fazla üçte karar kılacaktık ama, bir kız üç oğlan çocukla maceramızı tamamladık. Bordroya herne kadar dört çocuk yazılsa da, devlet kalan ikisini çocuktan saymıyordu. Ama, biz saymak durumundaydık... Nereye gittiysem dört çocuğu fazla buldular!...Normlara göre de haklıydılar...
Ben, babaydım, bir baba çocuğuna ne yapmak isterse, o gerekleri yerine getirmek için azami çaba sarfettim. Birgün koltuğumda otururken, çocukların, halının üzerinde acaip neşeli oynadıklarını farkettim; demek, o ana kadar ciddi olarak çocuklarla ilgili bir düşünceye sahip değildim. ’Ya bunlar benim çocuklarım’ deyip, derin derin düşünmeye başladım...Evet çocuklar benimdi ve ne yapmam gerektiğini şu anda düşünmeliğim diye kendimi iknaya çalıştım. Bir yığın kurgu aklımı yalayarak geçti...Sonuçta, orada okumaları gerektiğine karar verdim ve o sabahta uygulamaya soktum. Evimi okumanın gereklerine göre yeniden dizayn ettim. Yıllar yılları kovaladı...Sonuçta çocukların dördünede birer fakülte okutmayı başarabildim. Ben şu an işin bu tarafında değilim. İyi de, ben bütün bu olanlardan sahi ne anladım.
Şu an itibariyle en küçük oğlumu askere gönderdim ve ailece ilk başladığımız güne döndük! Çoklukla, yokluk arasında nasıl bir bağıntı vardı? Yine şu an itibariyle de geometrik olarak çocukların dördünü dört yana dağıtmış durumdayım. Şimdi üstelik katlanarak büyüyen özlemlerini de yüklenerek...Bir daha da tam olaraka ele geçmeyeceklerini bilerek!...
Belli ki,bundan sonra ömrümüz,"Hoşgelden" ve "Güle güle" den ibaret geçecek....
Hepsine Allah uzun ömürler versin, ama,sahi siz bu işten birşey anladınız mı?
ANLAMAK GEREKLİ Mİ,HAYATI,HAYATLARLA ?
İŞTE BİNEN GİDİYOR,BAYAZ BAYAZ ATLARLA,
HANGİ BİRİNE KOŞSAM,BU KIRIK KANATLARLA,
BEN KAÇ GÜL YETİŞTİRDİM;GEL DE GÖR TARLA TARLA...
YORUMLAR
Belli ki,bundan sonra ömrümüz,"Hoşgelden" ve "Güle güle" den ibaret geçecek....
Her ana baba anlar bu yazıyı... yaşadıklarıdır
Önemli olan onların sağlığı ve mutluluğudur...
Ve ne mutlu çocuğunu okutmak için azim gösterenlere.
Asker oğlunuza hayırlı tezkereler diliyorum
Ve hep hoş geldinlerle onlara doyasıya sarılmanızı..
İyi ki varlar...
Baba yüreğinize selam ile
Tebrik ve saygımla
Sayın Yazıcı,bugünlerde inzivadayım,bir içe çekiliş yaşıyorum, yazınızı geç oldu ama yeni fark ettim,çok özür dilerim.
Şimdi yazınızı eşimle de paylaştık.Maalesef anladığımız tek şey onlar için yapmamız gerekenleri yapmanın vicdani rahatlığı.Onlar mutlu olsunlar yeter.Kimseye muhtaç olmasınlar.Çok güzel, biz yaştakileri içine alan,sarıp sarmalayan bir yazıydı.Çok teşekkürler.Allah yaşama gücünüzü artırsın.
Allah'a emanet olun.Sevgi ve selamlarımla...