ne verdin ki bana?

• 13 Kasım 2009 Cuma 03:00:59

Sen hep hastaydın da biz mi seni iyi sandık yıllarca yoksa? Gerçekten tek çare kapatmak mıydı seni bloklara? Hayatımızın en büyük hatasını mı yaptık sana dünyayı göstermekle arada bir? Sen söyle şimdi! Kim hasta? Kimin bir tek günü kaldı anımsayacak hatırda hatra değer? Sen söyle şimdi kim hak eden en çok yaşamayı! Özgürce, sessizce, fırtınasız kendi başına?
Ben unuttum kendimi sende…
Sana dair yaşamışlıklar benden daha iyi yaşamış oysa…
Oysa yokmuş zaten şefkat, korumacılık, sadakat.
Yokmuşsun sen, hiç olmamışsın yıllarca…
Bense şimdi bırakıp yeniden hayatımı kollarına hala sana yaklaşmaya çalışıyorum bebek adımlarla. Direnmeye çalışıyorum hayata inat; kendime inat; ezilmişliğime inat. Sana inat hayat kurtarmaya çalışıyorum durmadan…
Kendimi atıp kör kuyulara sana bir hayat vermeye çabalıyorum.
Sen hep aynı vurdumduymaz! Hep başı ağrıyan, hep asabi, hep tarumar…
Bense hep aynı yerde aynı zamanda sana koşturan durmadan, yılmadan.
Ne verdin ki bana? Neyin mahcupluğu, neyin kıymet bilirliği bu? Sen ne zaman ‘benim’ dedin ki bana? Sen en zor zamanlarımda tanımadın ki beni? Canım yandı; seslendim. Duymadın. Eve almadın; sokaklarda kaldım. Yanmadın. Üşüdüm; dondum; içim buz tuttu. Sarmadın. Düştüm; yaralandım; dizimi kanattım. Kaldırmadın. Aç kaldım; acıktım; sokaktaki küflü ekmeği ısırdım. Acımadın. Okula gittim; çok çalıştım; takdirler getirdim sana. Aferin demedin. Süründüm; sırtımda yük taşıdım; para kazandım. Görmedin. Evlendim; yemekler yaptım; sana getirdim. Eline sağlık demedin. Geldim gittim; çalıştım baktım; yemedim sana getirdim. Bir kere gülmedin. Evsiz kaldım; otellerde yattım; sana ev tuttum. Kıymet bilmedin. Sen benim kızım değilsin dedin. Kovdun. Tanımadın. Acıttın. Acıttıkça kanattın. Kanattıkça eşeledin. Kapanmadı ki yaralar! Ne yaptıysam kapanmadı. Gülüp durdum durduk yere. Mutluluk oyunu oynadım kendimle. Boş verdim. Geçmiş geçmiştir dedim. Doğurmak da marifet ya dedim. Olmadı anne! Olmadı. Kapanmadı. Büyüdükçe battı; büyüdükçe daha çok kanadı…

Ne verdin ki bana?
Neyin mahcupluğu; neyin kıymet bilirliği bu?

Artık!

Bende sana yetecek kadar ben kalmadı ANNE...

servet altınbaş