adım yaser...filistinliyim

• 9 Ekim 2009 Cuma 12:19:11

Adım Yaser. Filistinliyim.

Bombalı bir ekim gününde doğmuşum.

hafifde şarapnel parçası sesiyle, mermi ıslıkları eşlik etmiş doğumuma. babamıda hiç görmedim, İsrail zindanlarından uğurlamışlar cennete.

Anam ondan karayağız, yüregi elinde,boynunu ipe, sakalını yele vermiş yiğidim diye bahseder.

Bir şevval ayında idam etmişler babamı. oğul şevvalin 5ini tutuyorduk bir sabah namazı vakti getirip de kodular yiğidimi kapıma der. Cenazesini de el aksada kılmış mücahitler.

Arkadaşları babamın cenazesinden bahsederken, yer gök insandı. Babanın naşı eller üstünde akıp gitti cenneti kevsere derler.

Çimene düşen bir çiğ tanesi serinliğiyle



Abım şahadet komandosu olup yeryüzünün damarlarını kanıyla suladığında daha 17 sindeymiş. Hayal meyal aklımdadır, dünya Kudüs günü kutlanılan bir mitinge götürmüştü beni, her tekbir getirip kahrolsun Amerika diye haykırışlarında içimde bir şeyler kopup patlayacakmış gibi olurda ürkerdim çocukça

En çok da nişanlısının gözyaşları kalmış aklımda Şahadet haberini duyduğumuzda.

Bir gün bir mektup salmıştı abım sevdasına, benimle. Çocukluk işte, bende bir köşede açıp okumuştum her ne kadar utanmış olsam da o zaman. Şimdi aslında o mektubun beni okuyup büyüttüğünü anlıyorum.

rüvaydam diyordu abım..şehidem…Kandahar çiçeğim

Düğünümüzü cennette yapacak melekler ve çeyizimizi. el örmesi işlemeli dantellerin olmayacak belki, dervişane ocağımızda, ama şüheda sevdaların büyüttüğü sancılarımız olacak

Yarına dair… Umuda dair





Savaşın çocuklarıydık aslında biz. Umudun yarına taşındığı uçurtma bazen ve bir sapan taşı büyüklüğünde yüreğimizle, ölüme sevdalıydık

Kefenimiz üzerimizde



Bomba sesleriyle geldiğim dünyada, şahadet haberleriyle büyüyüp

İsrail tanklarına attığım, yüreğim büyüklüğündeki taşlarla piştim

Ve medrese i yusufiyye de tamamladım hayat denen üniversiteyi

Yaşıtlarımın bilye, topaç oynadıkları zamandan kalma, direniş türküleri kaldı dilimde

‘‘alev alan ateş söner mi hiç,özgürlük türküleri biter mi hiç.göğe savrulan yumruklar,zalim bitmeden iner mi hiç..

Dogmadan büyümenin acısını çektiysek de ağlamaklı yüreğimizde

Yinede biz iyi çocuklardık

Umudun çocukları..sevdanın …direnişin…



Kahpe kurşunlarını bir gece vakti saldı zulmün İsrail i üzerimize

Bilmiyorlardı, biz öldükçe dirilir, düştükçe kalkardık kıyama

Her ne kadar benden önce gitmişse de iki ayağım firdevse. Gövdem hala dimdik

Ve yüreğim ayak şimdi, taşlarım el kassam





Artık, koltuk değneklerimi omzumda taşıyorum

ve yürüyorum hayatın üzerine üzerine.

Tehlikeli cümleler hayalliyorum hem

Dilimde türküsü isyanın

İşaret parmağına dolanmışlığıyla Filistin sevdamın

Ben seviyorum abi sevdamı

O bende badı-ı saba hali

Bilirsin nasılda üşütür içerisini ıslak yüreğimin

Ve estikçe büyütür içimdeki inkılâbı

mehmet deveci