Katerina merhabası - 1

• 22 Eylül 2009 Salı 04:16:17

Kitapevine girdik..
Kitap bakıyoruz.. Şifrelerin dili ile ilgili bir kitap dikkatimi çekiyor inceliyorum..

Cahillikler kitabı.. Adını duymuştum.
Elime alıyorum inceliyorum..
Sayfalar çevriliyor.. Sayfalar çevrildikçe beni izliyor.. Ben görmüyorum!
O an onun gözlerinde tahmin edebiliyorum beni..
Çekici, ilham verici ve ilginç.
İzliyor.
Okuyorum.
Görüyor..
Görmüyorum.

-Çağatay bak katerina ile iligi bölümde açmış yazar..
Diye sesleniyorum arkadaşıma..
Ne demiş diyor tarih okuyan arkadaşım ismail..

-Katerina’nın çadırına girdiğini hepimiz biliyoruz" demiş..

-Afedersiniz, elinizde ki kitabın adı neydi acaba?
Diyen bir ses.. Dalmışım kitaba ve farkındalıktan uzakta;
başımı çeviriyorum..

Yağmur damlaları yeşile dönmüş ve birden ahmak ıslatan hızıyla yağmakta sanki...
Yeşil güzel gözleri var!

Ahmaklığımı üzerimden atıp cevap veriyorum;
cahillikler kitabı...

Teşekkür ederim diyor, elimde ki kitabın ters çevirdiğim kapağını kendi eli ile rahat bir şekilde,kendi kitabıymış gibi düzeltip baktıktan sonra..

Tebessüm ediyorum ve kendi ağırlığıma şaşıyorum..

Eee diyor arkadaşım sen ne düşünüyorsun bu konuda?
Ya o an ki şaşkınlığımdan yada bilinçaltımın daha önce bana kattıklarından;
-Padişahlar kadınları severmiş... Diyorum.
O yeşile kaçan sesi(gözlerini gördükten sonra) bir daha duyuyorum..
-Türk tarihinde savaşlarında, barışlarında, ayaklanmalarında hepsinin nedeni kadınlar;
diyor.. Bütün büyük olayların nedenininde kadınlar olduğu gibi..

Sanki o bahsettiği kadınlar kendisiymiş gibi, tarihte yaşamış gibi ve doğru olduğuna inandıracak kadar kendinden emin konuşuyor...

Hürrem geliyor aklıma o an.. Ve ne acayiptir ki yiğit şehzade Mustafa’nın trajik sonu değilde;
hürremden olma kardeşi cihangir düşüncemde...

Oysa babaları birdi;
kanı annesi gibi değildi...
Dayanamamış Mustafa’ya çıkarılan fermana,kahrolup acıdan ölmüş cihangir...

-Hürrem en güzel örnek buna.. diyorum..
-En bilindiği diyor, o yüzden en güzeli..

Bu konu hakkında söyleşmek istemiyorum. Tarihten emin olmamaktan değil, kendimden emin değilim..

Bu yüzden olsa gerek konuyu değiştiriyorum;
-Okumuşmuydunuz bu kitabı?
-Hayır.. Cahillikler Kitabı..

Şaka yapıyorum diyor..
Zorla tebessüm ediyorum..

Bir kaç kitaptan konuşuyoruz ve kendime geliyorum..
Bir kadınla nasıl konuşmam gerektiğini hatırlıyorum.
Tam bir yere davet etmeliyim ama nasıl diye düşünürken;
-Sahile kahve içmeye gideceğim, isterseniz sizde gelin..

Daha da şaşırıyorum ve yağmur daha da yeşil ve hızlı...
-Olablir, bir arkadaşlarıma sorayım diyorum ama sakin ve renksiz..
-Peki.Bende bu arada biraz daha kitap bakayım, gerilim istiyorum...

Dışarı çıkıyorum.. Beni beklemekten sıkılan arkadaşlarımın üfleyip püflemelerini uzaktan hissedebiliyorum...

-Nerdesin be abi?
-Kız kahve içmeye davet etti hepimizi? Gidelim mi?
-Ulann bu kızlarda hep seni buluyor arkadaş, yok yok ben iyice inandım,seninkisi tüylü şeytanın hammaddesi...
-Ben gelmeyeyim diyor ismail, tanımadığımız biri..
-Yapma be ismail ben konuştum kızla, gayet temize benziyor.. Bırak şu paranoyalığı?
-Sanki ortalığı bilmiyorsun diye cevap veriyor ismail..
-Birşey olmaz ben gidip kıza daveti kabul ettiğimizi söylüyorum...

Cevap hakkı vermeden yanlarından uzaklaşıyorum.. Biliyorum ki kahve içmeye gideceğiz..
Çünkü merak ediyoruz..

İçeri girdiğimde, adını bilmediğim ama biraz sonra gidip kahve içeceğim kızı, mitoloji serisi ile ilgilenirken buluyorum..

-Gidelim mi?
-Hadi gidelim...

Bizimkilerin yanına doğru yürürken ilginç diye düşünüyorum.Hayatın ne getireceği belli olmuyor..
Ve mutlu oluyorum başıma geleceklerin haberinden, bi habersiz;

gizemli yeşil gözlü kıza bakıp merhaba diyorum...

-Merhaba...

İşte herşey başlıyor bir "Katerina merhabasıyla..."

Not:Devamı gelecek...

KırmızıKurbağa.