KARANFİL KOKULU ANNEANNEM
Henüz, satın alalı 6 ay olmamasına rağmen, gözlüğümün sapı kırıldı. Hemde durduk yerde. Markalıydı üstelik çerçevesi ve camları. Hani sağlam olsun diye. ,El mahkum tamire gitti..
Gitti de, ben ne yaparım şimdi gözlüksüz ? Nasıl kitap okur, nasıl şiir yazarım ?
Sıkıntıdan ne yapacağımı bilmezken, sandığımı açmak geldi içimden. Gidenlerden hatıralar saklı olan sandığımı...
Şu an hayat ta olmayanlardan ne çok hatıra kalmış sandığımda. Tek tek baktım hepsine. Fatiha okudum ruhlarına. En çok ta yuvarlak camlı, kemik çerçeveli gözlüğe takılı kaldım.
Karanfil kokulu, beyaz namaz örtülü, nur yüzlü anneannemin gözlüğüydü bu gözlük. 80 yıllık olmasına rağmen ne kadar da sağlamdı. Ne markası vardı ne bir ismi, sapa sağlam duruyordu işte karşımda.
Küçüklüğümü hatırladım o an. Bu gözlükle iğne oyası yapardı anneannem. Gözünden çıkarır çıkarmaz, o görmeden merakla takardım gözlerime, bulanık gösterirdi her yeri. Başımı döndürürdü.
Çok kıymetliydi gözlüğü. Gözünden çıkarır çıkarmaz kılıfına koyar ve ulaşamayalım diye odun ocağının rafına koyardı. Raf, duvardan oymalı beyaz badanalıydı. Duvardan oymalı bu rafta, anneannemin damla sakızları ve karanfilleri de dururdu. Ağzında, ya karanfil, ya da damla sakızı olurdu, o yüzden mis gibi kokardı anneannem. Bizim gibi sigara kokmazdı.
Şimdi anlıyorum onu. Haklıydı kıymetli olmakla gözlüğü. Ne güzel iğne oyaları yapardı bu gözlükle renk, renk, model, model.
O günleri yad edercesine gözüme taktım gözlüğü. Ellerime baktım ilk önce. Bulanık göstermiyordu gözlük, çok net ti. Başımıda döndürmedi.
Hüzünlü bir sevinç sardı her yanımı. Gözlüğün üstünden bakarak karanfil kokulu, beyaz namaz örtülü anneannemi aradım etrafımda.
İstedim ki elimden alsın o gözlüğü, beyaz badanalı raf’a kaldırsın. Razıydım şiir yazmamaya, razıydım kitap okumamaya...
Yeterki anneannem olsaydı şu an yanımda...Karanfil kokulu, beyaz namaz örtülü anneannem... Ruhun şad olsun...
nilkurt
YORUMLAR
Size anlatabilsem ne kadar çok duygulandığımı...ne güzel bir masal dinlediğimi anneannemin dizlerinde yıllar öncesine ait...Bunu bana yaşattınız....Teşekkür ediyorum..Benim anneannemde sandık kokardı..Hani sabunun, emeğin birleştiği sandıktan......İyi ki yazmışsınız..
Beni de anneannem büyüttü sevgili şairim. Baba evinden atılmış, anne evine dönmüş genç bir kızın ilk çocuğu ve üstelik de kız çocuğu. Bir tek anneannem sevdi beni bir tek o baktı yemyeşil gözlerime sevgi ile. Bir tek o korudu dayaklardan beni koruyabildiği kadar. Bir tek onun kolalrında yaşadım sevgi denen o doyumsuz duygunun sıcaklığını.
Ondan hiç bir şey kalamdı bana sevgisinden başka. Çünkü onun evinde var olan her şeyi bir başkaları alıp gitti evinden.
Off beni o yılalra döndürdü yazınız. Keşke yanımızda olabilselerdi . Öyle çok özlüyorum ki onu aradan 29 yıl geçmesine rağmen aynı sıcaklığını hissediyorum içimde.
Teşekkür ederim paylaşımınız için. Sevgiler yüreğinize
Yeterki anneannem olsaydı şu an yanımda...Karanfil kokulu, beyaz namaz örtülü anneannem... Ruhun şad olsun...
Ne yazık ki bir gün bizler de yok olup gideceğiz.
Ama önemli olan anılmak değil mi.
Allah rahmet eylesin iyi insandı" denilmesi ne kadar hoş olur değil mi?
Anne anneniz için Allah rahmet eylesin diyorum!..
Saygılar efendim...
"O kadar ihtiyacım vardı ki hatırlamaya anlatamam..benimde anneannem özeldi.Allah mekânlarını cennet eylesin.Şimdi bile kokusunu duysam burnumun direği sızlar.Bende de saklı bir seccade var.ne zaman bunalsam darlansam sarıp koklar ağlarım.Yüreğinize üzüntü değmesin,mükemmeldi.Saygılarımla."