BİZİM HİKAYEMİZ

• 30 Haziran 2009 Salı 00:06:21

Bundan tam 23 yıl öncesinde tanımıştım onu. Aslında hem tanıyor, hem tanımıyordum. Biz köyden Bolu’ ya geldiğimiz ilk sene onların bahçe içindeki küçük evinde kiracı olarak oturmuştuk.

Ben o zamanlar onun varlığını biliyordum ama hiç karşılaşmamıştık. Benim ortaokul dönemlerimde sadece onun askere gittiğini duymuştum. Aynı bahçe içinde olmamıza rağmen. O yaşlardaki delikanlıların eve pek uğramayışı nedeniyleydi sanırım. Belki de o sıralarda arazide çalıştığı için de olabilir.

Yıllar geçmişti. Ben liseyi bitirmiştim. Çok arkadaşım da yoktu. Sınırlı sayıda seçerdim. Onlar da zaten benim düşüncelerime uyan arkadaşlardı. Genelde annem ve kız kardeşimle dışarı çıkar ve evimize dönerdik. Pazar alışverişini yaptığımız sırada sergilerden bir genç annemin yanına geldi ve elini öptü. Halini ve hatırını sordu. Ben hiç ilgilenmedim. Yanımızdan ayrıldıktan sonra da anneme sadece” kim bu” dediğimi hatırlıyorum. Annemde “kirada oturduğumuz evin oğlu” dedi. Ben fazla ilgilenmedim o an.

Liseyi bitirdikten sonra iş arama çalışmalarına başladım. Sınavlar açılıyordu o yıllarda. Sınavları takip ediyordum. Her katıldığım sınavın yazılısını kazanıyor fakat sözlüde bilmediğim sebeplerden dolayı eleniyordum. Şimdi çalıştığım kurumun sınavına da girdim ve kazandım. Sözlüde de Allah yardım etti ve kazandım.

O arada sonradan duyduğuma göre beni annemin yanında gördüğünde hal ve hareketlerim ile fiziki görünüşümü çok beğenmiş. Ve içinden evlenirsem ben bu kızla evlenirim demiş.
O sıralarda kız kardeşiyle karşılaşmıştım caddede . Ben onu tanıdım ve selam verdim. O gün kardeşi de çok beğenmiş beni. O tam ailesine açacakken durumu onlar erken davranmışlar ve eşimde halinden memnun olunca sadece tamam demiş.

Sonra ailece geldiler tanıştık ve evde görüştük ailelerimizin yanında. O sıralar daha evlenmeyi düşünmezken onun samimi ve içten tavırlarını görünce tamam dedim. Yaşı benden büyüktü ve hareketleri daha olgundu. 6 ay içinde de evlendik. Düşünceli yapısı ve sevecen tavırlarıyla beni etkilemişti.Benim gözlerimin içine sevgiyle bakan o siyah iki göz hep yanımda oldu bugüne kadar. Kızıma da çok iyi bir baba. Arada fikir tartışmalarına girsek de, farklı siyasi düşüncelere sahip olsak ta en iyi demokrasi bizim evde yaşanıyor diye düşünüyorum.

İlk Sanat sokağı dergisinde yazmaya başladığımda, beni destekleyen kişi sevgili eşimdir. Gerçi o gün fikirlerimiz yüzünden yine mücadele etmiştik ama o sadece fikir tartışmasıydı sonuçta.

Çok güzel günlerimiz geçti onunla. Hem dostum, hem arkadaşım hem de eşim. Yeri geldi zorlukla geçen ve bazen birbirimizi kırdığımız ,üzdüğümüz günler de oldu. Ama ne olursa olsun birbirimize karşı saygımızı yitirmedik. Bizim evliliğimiz filmlerdeki gibi aşk evliliği değildi , tanıdıkça sevgiye dönüştü. Gözlemlerim ve istatistiklere göre de daha uzun sürüyor bu evlilikler.

Bazı anlarda korkulara kapılıyorum. . Eğer onu kaybedersem ben nasıl yaşarım . Onsuz hayat nasıl çekilir. Ve sonra diyorum ki belki de ondan önce ben göçerim bu dünyadan. Temennim yaşlandığımda da benim yanımda olması ve beraberce zorlukların altından kalkmamız.Yaşlılığın verdiği romatizma ağrılarına beraber katlanmak. Belki de iyice yaşlanmadan bir Türkiye turu. Nasip olursa tabii ki.