Hiçbir şeye güvenim yok…ne evlada ne eşe ne bedenime…hepsinin ne nankör olduğunu gözlerimle görüyorum şimdi.Allah öyle büyük ki,babaannem yerden yere vurduğu ,beğenmediği,annemin eline kalıyor.annem Allahtan korkarım diyerek gidip alıyor yaşlı kadıncağızı belediye önünden.

Ölüm..sen ne büyük derssin….

Aynur hanım,yazınızı görmüştüm ama okumak için kendimde
dingin bir ortamın olmasını bekliyordum.Şimdi ise içime sindi-
re sindire hiç bir harfini es geçmeden okumuş bulunmakta-
yım.
Bu yazınızda çok muhteşem hayat dersi veriyorsunuz:

1-İnsanoğlu,maalesef ölüm saatine kadar kendini sorgulamadan
yaşıyor.Ve etrafındaki insanlara karşı zaman zaman taraf-
lı davranabiliyor.İşte o saatler yanaştığında herşey iş işten
geçmiş oluyor ama nafile...
2-İnsanın güvendiği dağlara kar yağarmış diye bir atasözü
vardır ya..Yazınızda bu atasözünü buldum diyebilirim.Rah-
metli olan dedeniz,anneniz ve babanızı horlamış ve amcaların-
dan dışlamış olsa da O'nun hastalığında yine onlar bakmış
oluyorlar.Maalesef diğer amcalarına güvendiği halde nafile
umutları boşa çıkıyor...
3-Bu tip olaylar,çocukların dünyasında unutmayacağı tram-
valar yaratıyor adeta...Ya da dramatik anılar...
Bir çocuğun dünyasındaki içsel hesaplaşmalarını,hem de o
yaşına rağmen yaşamı ;felsefi açıdan irdelemesi ,hem ders
verici hem de düşündürücü...
4-Dedenin ölümünden sonra ninenin sahipsiz bırakılması(amcaların ve yengelerin tarafından) toplumdaki dayanışma-
nın nasıl yok olduğunu,ahlak kurallarının nasıl dejenere ol-
duğunu yansıtmışsınız...
5-Kimin ne olduğu bilinmez.Dışladığın ,hor gördüğün yakının
sana kötü gününde sahip çıkabilir...Onun için herkese eşit
davranmakta fayda vardır diye düşünüyorum...
Velhasıl okunmaya değer,sanat içerikli bir yazı okudum.
Dramatik olmasına rağmen,içimizdeki gizemliliği ortaya çı-
katttığınız için kutlarım yüreğinizi...
Selamlar...



ayhansarıkaya tarafından 4/29/2009 9:43:14 PM zamanında düzenlenmiştir.

çıkmadık candan ümit kesilmez
mekanı cennet olsun
paylaşım ve hikaye olarak güzel anlatım
tebrikler saygılar

İçten anlatım..
Alınması gereken dersler var satır aralarında..Hem de epeyce ders..
Anlık öfkeler yüzünden kimsenin kalbini kırmamak gerekiyor.Ölüm şeklimizi Allah'tan başkası asla bilemez. Bir insanın ölüm şekli onun nasıl bir hayat yaşadığı ile bağdaştırlır ama bunu biz beşerler asla bilemeyiz.Sadece Allah bilir ve o nasıl bir ölüm hali dilemişse o halde ölürüz. Ölümden ibret almamız istenmiştir. Rabbimden ölmüşlerimize rahmet , geride kalanlara merhamet ihsan eylesin, kusurlarımıza mağfiret buyursun ..
Ben babamı kanserden kaybettim. Annemi kanserden kaybettim.Aileme müptela oldu bu çağın hastalığı. Allah tüm hastalarımıza acil şifalar versin..

Her şeyin hayırlısı istemeliyiz. Ölümün de ..Bizim için hangi ölüm şekli hayırlı ise Allah onu nasip etsin.. Duanın açmayacağı kapı, değiştirmeyeceği yazı yoktur. Allah dualarımızı kabul etsin..Amin..

Selamlarımla..

canım ya sabah sabah içimi acıttı yazın..ölüm hayattaki tek gerçek..ama Allah gecinden versin..çektirmesin..Ölümü bile bile beklemek ise canlı canlı ölmek demek..her ne kadar düşünmek istemesekde bir gün başımıza gelecek..Anlamlı yazın ve duyarlı yüreğini yürekten kutlarım canım..sevgiler..

sayın eminali bey,elbette okurum.

aynur engindeniz tarafından 4/29/2009 12:39:11 AM zamanında düzenlenmiştir.

evet, ölüm anlayana en büyük ders bir o kadar da ibret.
bir çoğumuzun çok yakından şahit olduğu ölüm yolcusu bir insanın ölmeden önceki hallerini dile getiren bir öykü. güzel anlatılmış. çünkü okunduğunda etkilenmemek mümkün değil.
öyküyü okuyunca yaşadığım bir olayı anımsadım. aslında anımsattığı olay çok fakat bir tanesini öyküleştirerek ve paylaşmak istiyorum.
yazdığımda okursanız sevinirim.
selamlar saygılar.