KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1302 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
YENİ DEĞİLDİ BU YALNIZLIK..
Yeni değil bu yalnızlık...Ben hep yalnızdım aslında...Dünyaya geldiğim andan itibaren hep eksiklikler vardı hayatımda..yalnızlıklar vardı..Üç yaşında iken ilk babam beni yalnız bıraktı...Taa yedi yaşına kadar babamın yaşadığını bildim ama babamla hiç görüşme şansım olmadı...İlk okula başladığım gün herkes babasıyla gelir iken okula ben yalnız gittim..Elimden tutup okulun bahçesine gelince benim küçük kızım okullu oldu diye yanağıma öpücük konduran babam yoktu...El salaya sallaya gitmedi hiç...ikinci sınıfa gittiğim sene babam köye muhtar olmuş..Okul müdürü gel bakalım muhtarın kızı dediği zaman ’aaa babam muhtar mı olmuş’ dedim kendi kendime...Baba demek ne kadar zor geliyordu kendisini gördükçe..Soğukluğumun farkında olan babam bana yaklaşmak istesede ben en güzel yıllarımı çaldığı için öfkeliydim hep..Okula giderken dereden geçemezdim köydeki amcalar kucaklar geçirirdi..Ayaklarım yırtık naylon ayakkabıların içinde ıslanırdı..Yüzümü asar neden asıldı suratın deseler sadece ağlardım cevap bile veremezdim..Anamın ekonomik özgürlüğü yoktu..Başkalarının tarlalarında çalışıp evimizi geçindirmeye çalışıyordu..Nerden bilsin benim ağladığımı..Sabah okula giderken kapıdan uğurlar ağanın tarlasına gider, akşam ben anamdan önce gelirdim .. Öğle yemeği bilmezdim çoğu zaman..Okuldan gelince de suyun içinde şekeri ezer,içine ekmek doğrar onu yerdim..yada annem bağ bozumunda ağanın yanında çalışır yövmiye karşılığı aldığı iki litre pekmezden azıcık koyar ekmekle onu yerdim...Hep yalnız geçti hayatım..Kardeşim yoktu,oynayayım..Ya da kavga edeyim..İnsan kavgayı bile özler mi..?
Üç bin kişilik bir okulda okuyup kendini yalnız hisseden tek insan bendim sanırım..
Şu an evliyim çocuklarım var ama hala yalnız hissettiğim zamanlar hep vardır..
Kalabalık bir şehirde yaşıyorum ama yine yalnızım...
Yani;
Yeni değildi bu yalnızlık...
Yalnızlığın acısını sordumda yüreğime
O günden bu güne kan damlar gönlüme..
SIDIKA EMEK
YORUMLAR
kaderim tüm yazılarını okudum çok çekmişsin yaşadıklarından bende pay aldım bilirim fakirliği yoksulluğu ve babasızlığı on yaşında kaybettim babamı iki yıl sonra annen kayın valide ile anlaşamadı ana kapısına gitti ben baba yadigarı diye ninemi dedimi bırakmadım nedendi niyedir sorarım kendime annemle niye gitmedim diye hayat insana neler yaşatıyor
sevgilerimle kal
off ya bu ne güzel anlatım...acı hayat hayat bulmuş bu anlatımla...dramatik..bir kendimi bilirdim ağlamaklı...
sevgilerimle canım
Canımkardeşim içim acıyarak gözlerim dolarak okudum yazınızı. Çok güzel akıcı bir üslupla yazmışsınız.
Sadece yalnız olan siz değilsiniz.Aslında hepimiz yalnızız.Hatta bazaz milyonların içinde de yalnızlık çektiğimiz olur.
Allaha şükür edin ki Ulu Rabbim size ne güzel bir meziyet vermiş.Yazıyorsunuz ve bizler de duygularınızı paylaşıyoruz.Bundan güzeli mi olur.Evlatlarınız eşiniz yuvanız , Ve bizler, gönül dostlarınız var.
Ben de zaman zaman kendimi yalnız hissederim. --Milyonların içinde yalnız kalmışım isimli şiirim bugün T.R.T repertuarında.Zaman zaman dinlerim.
Bu duyguyu hassas ve alıngan insanlar daha çok hissederler.
Mutlu olmak için eski günlere ait yaşadıklarınızı.kitabın bir sahifesi gibi çevirip yeni sahifeler açmalısınız.
Çok güzel günler sizi bekliyor.
Güzel umutlarınızın gerçek olması dileğiyle.Selam sevgiler.
Yalnız değlsin kalem arkadaşım.Şu anda senin duygularını paylaşan ben ve benim gibiler var.Sen yazdıkça
biz yanınızdayız...
Canim neyse ki simdi kendi ailen var .Senin gonlunde yarim kalan ozlemlerini cocuklarinla tatiyorsundur .cocukken alinan yara kolaylikla kapanmiyor cok buyuk hasarlar veriyor insanin ruhuna ..
yazilarin cok mukemmeldi aslinda aci bilmem nasil ayaktasin tebrikler metahanetine .Duamla ,sevgimle kal..
Yazınızı üzülerek okudum...Aslında hissedip anlayabildiğim kadarıyla, sizin derdiniz yalnızlıktan çok, baba sevgisinin eksikliği...Ben bu eksikliği çok iyi bilirim, asla büyünmüyor, sanki bir rüyadasınız, uyanacaksınız ve yanınızda eksikliğini duyduğunuz kişilerle, kaldığınız yerden büyümeye devam edeceksiniz...Yani babanızla...Birkaç öykümde ben de babam ve özlemlerimden bahsettim...Fakat benimki çok daha farklıydı...
Ne zaman ayrılan bir aileyi görsem, yada zamansız bir vefat olsa içimde kendimmişçesine derin acılar hissederim...
Çok etkilendim yazınızdan...Paylaştığınız için teşekkürler...
Sevgi ve selamlarımla...
hüzün''ce tarafından 4/12/2009 1:37:44 AM zamanında düzenlenmiştir.
