GÜLÜN ÜŞÜDÜĞÜ GÜN (Muhsin Yazıcıoğlu'na)

• 28 Mart 2009 Cumartesi 00:16:39

Hava soğuktu, geceyi titreten bir ayaz sesi karanlığı sarıyordu. Sokaklarda her gün bir bozkurt hakka yürüyordu. Öfkem tetikliyordu silahımı, yüreğim üşürken caddelerde. Ve sen geliyordun kalabalığın önünden gür nidan sarıyordu caddeleri. Haine korku veren, ülkücüye güç veren o sesin. Kızıl bulutlar göğümün mavisine düşmanken, hilalime uzanan kirli elleri sen kırıyordun.

Dağlarda avaz avaz uluyordu kurtlar, sanki seni çağırıyordu sonsuzluğa. Ama yılmak yoktu, ne kaderin zincirleri ne de ihanetin kiralık köpekleri engelleyebilirdi seni. Ne de hücrelerin karanlık yüzleri. Mamak’ta bir gece nasıl biter en iyi sen bilirdin koca reis. Ama sen yıkılmazdın. Sen asrın Türk-İslam çerisi. Sen ülkümüzün en nadide çiçeği. Biz dururken nedensiz, Sen yürüyordun, sen koşuyordun. Kutlu ihtilale, kutlu güle, kutlu ülküye doğru.

Dilinde ‘’La ilahe illallah’’, yüreğinde kutlu nebi, gönlünde Turan, rehberin Kuran…
Olmadı be usta! Ülkümüzün şahlanan türküsünü Tanrıdağı’nda söylemek varken. Korkudan titreyen köpekleri Bozkurtça haykırışımızla kahretmek varken. Nereye gittin be reis? Senin bıraktığın izden yürümezsek, susmadan inadına Türküm diye meydanları inletmezsek bize yazıklar olsun!

Ankara sisli bakışıyla gönlümü hançerlerken, kan akmadan özgürlük beklemek nafiledir. Ben dağların yalnızlığında seni arıyorum, üşüyorum eli nasırlı sevdalarımla suçüstü. Gözümde intihar mavisi bir yağmur, bu yağmur diner belki ya gözlerde bıraktığın acı mevsimi. Nasıl diner bu acı söylesene koca reis! Konuşsana, üşüdün mü yoksa koca reis!

Biz gülü senle sevdik be reis! Gül, vatandı. Gül, ülküydü..Gül, Bayraktı.
Gül, kutlu nebi sevgili peygamberimizdi. Şimdi güle sela okunuyor. Gülün boynu bükük, gülün kolun kanadı kırık. Güle gözyaşı hiç yakışmadı be reis!.

Sana bu yazıyı hilalin küheylan misali şahlandığı bir günde yazmak isterdim. Sonsuzluğa, Başbuğların ebedi mekanına, Kürşadların Özmenlerin yurduna göçtüğün gün değil.

Kabul et. Bozkurt yüreğimin bu sızılı gözyaşlarını… üşüyen bir kalemin titreyen sözlerini kabul et. Ey koca reis.ebedi uykunda ömründe bulamadığın huzura kavuşman dileğiyle.

Üşüyorum. Seni alan sonsuzluk ayazının dondurucu rüzgarında.
Üşüyorum. Ülkümün bir çınarı daha yıkılırken ecelin kara kışında.

Mekanın cennet olsun.
Dualarımı seninle koca reis.


‘’Yüreğimde nar üşümüş
Sivas’ta ki kar üşümüş
Sende gittin ya koca reis
Ülkü adlı yar üşümüş.’’

ÜLKÜMÜN BAŞI SAĞOLSUN.
27 Mart 2009

Hüseyin Özbay