HİÇ GELMEYECEK OLSANDA...

• 3 Mart 2009 Salı 22:25:16

…güneş karanlığı her kovmaya gelişinde,uykuya hasret gözlerimin ufuklarında yansıdı dağlara…ve gözlerimin dalıp gittiği ufukları aydınlatmaya yeten ışığı,senle dolu yüreğimin gecelerine,bir imsak aydınlığı bile vermeye yetmedi…önceleri ne çok kıskandı seni güneş…
…neden mi?...
…vakitleri seherlere kavuştursun diye her sabah özlemle beklenen hep kendisi olmuştu…fakat bir zaman sonra,ışığının yansıdığı yüzüme,gülümsemenin yansımadığını fark etti…ve anladı ki uzun geceler boyunca,penceremde beklediğim kendisi değildi…artık kıskançlık yerini üzüntüye bırakmıştı…bir türlü anlamıyordu güneş,bütün kainatı aydınlatmaya yeten ışığının,neden seven bir kalbi aydınlatmaya yetmediğini…sanki her gün daha bir inatla ışık saçtı penceremden içeri…
… yine tüm ihtişamıyla doğduğu bir sabah haykırdım güneşe,”boşuna yorma kendini,her gündüz,sen onu bırakıp gittiğin için geceye dönüşmez mi…ve sen her sabah,sebep olduğun karanlığı aydınlatmak için geri dönmez misin”…
…sanırım ne demek istediğimi anlamıştı güneş…
…keşke bir gün sende anlayabilseydin…
…aslında ne kadar çok isterdim bir bilsen,güneşe karşı haykırdıklarımı ve hatta çok daha fazlasını,senin gözlerinin derinliklerine bakarak haykırmayı...tek solukta söylemek isterdim,benim karanlıklarımın sebebi olan güneşin ve kalbimin seher vakitlerinde beklediğinin sen olduğunu…ve sevginle aydınlık yüreğimin,seni beklemekten nasıl karanlıklara gark olduğunu…güneşi kıskandıran bekleyişlerimin sana hasret yalnızlıklarla son bulduğunu…ve akşamdan sabaha uzayıp giden tek rüyamın sen olduğunu… maalesef bir güneş ve birde şu satırlar duyuyor çığlıklarımı…
…ve ne çok öğrenmek isterdim…
…seni güneşten çok,baharlardan çok ve hatta yarınlardan bile çok beklediğimi bilseydin,bir adım dahi olsa atar mıydın pencereme doğru?…kalbin,her atışında ismini sayıklayan kalbim için atar mıydı,bir kez olsun?…nice aşk acılarını sakladığın göz pınarların,bir damla gözyaşını da benim için akıtır mıydı?…büyük bir tutku ile okuduğun ve yazdığın şiirlerin,bir tek mısrasında da olsa,ben gelir miydim aklına?…ben her semaya el kaldırışımda mutlu olman için dualar ederken,sen bir nefes duana ekler miydin benia?...
…ama biliyorum ki ben her şafakta bir gün daha uzaklaşıyorum bu soruların cevaplarından…ve itiraf ediyorum ki tek avuntum sana bu soruları soramamış olmak…belki de diyorum,eğer sormuş olsaydım…küçücük bir umutta olsa,belki…işte bu umuttur beni her gün sana yeniden aşık eden…ve kalbim her gece bu umutla fecre kavuşmanın hayalinde...
…ve günler,aylar,yıllar geçti böyle…
…nereye mi varacak hiç gelmeyecek olanı bekleyişim..
…bir gün kalbimin seni beklemekten yorulduğu bir akşamın sabahında,güneş penceremde ki yokluğumu aydınlatacak…güneş senin geldiğini düşünüp sevinirken,ben bu dünyada ki senle ilgili son umudumu,kayan bir yıldız eşliğinde,zifiri karanlıklara gömeceğim…
…ve yaşamak için bu dünyaya ait olamayan apaydınlık bir umuda,Arş’ın sahibinin.sadece kendi rızası için sevenlere vaat ettiği sonsuz bir umuda sarılacağım…yüreğime kazdığım bu sevdayı,başka hiçbir gölgenin bulunmadığı bir günde,Arşın Gölgesini hak etmek için saklayacağım…

...ve umulur ki sana orda kavuşacağım…

Karakelle