MAVİSİ BELİRSİZ DENİZ

• 1 Şubat 2009 Pazar 15:12:58

Akdenizin mavi sularına dalmış,hayatı bir film şeridi gibi geçiyordu gözünün önünden.En çok sevdiği yerdeydi...Sonsuz maviliklerin içinde.Hayata gülen gözleriyle kaybolup gidiyordu.Garip bir huzur veriyordu o sularda kaybolmak.Nedenini bilmiyordu,merakta etmiyordu.Kim bilir belki denizi seviyordu belkide insanlardan uzak olmak istiyordu...
Hayatı bu kadar çok seven,tüm zorluklara göğüs gerebilen,acıların tek ilacının gülümsemek olduğunu düşünen,ufak şeylerle mutlu olabilen,isyanı bilmeyen biri nasıl olurda insanlardan uzaklaşmak ister?Merak etmiyordu evet cevabını biliyordu.İnsanlara ne zaman inansa ne zaman güvense sonu hep hüsranla bitiyordu.
Henüz 15 yaşındaydı.Daha önce hiç tatmadığı ve birdaha tatmayacağı bir duyguyla tanıştı.NEFRET...Derler ya en büyük aşklar nefretle başlar.Nefret ettiği tek insanla büyük bir aşk yaşamaya başladı.Nefreti ilk defa yaşamıştı ama ilk aşkı değildi,tabii yaşadıkları aşksa...
Henüz 15 yaşındaydı ve bir hayat felsefesi vardı:’Bir kadını ilk ve son öpecek kişi kocası olmalıydı.Kadınlar mendil gibidir;kimisi selpak gibi kullanılıp atılırlar,kimisi ipek mendil kullanmaya kıyılamayıp yanında taşınırlar.’Onun hayatında bie erkek olmalıydı.Herşeyi onunla yaşamalı,onunla varolmalı,onunla kalmalıydı sonsuza dek..
15 yaşında kararını verdi.Herkes karşı gelirken bu aşka biliyordu olacakları.Ben istesemde istemesemde benim sonum onunla...Sonunu bile bile çizdi kaderini kendi elleriyle.
Zorluklar gördü,yokluklar gördü,hasretlik çekti,kimi zaman ağladı kimi zaman güldü.Ama hiçbir zaman pişman olmadı kendi çizdiği kaderine...Çok daha iyisini hakediyordu belki ama o onu seçmişti.Onunla var olmak onunla yok olmak istiyordu.
Kendi çizdiği kaderin ona oyun oynayacağını nerden bilirdi ki?Rahatsızdı sevdiği adam,yıllarca mücadele etti Korkusu onu kaybetmek değildi.Tek korkusu kendini kaybetmekti.Yorulmuştu artık 14 yıl mücadele etmişti.Ya kendini kaybedecekti ya da mücadeleye devam edecekti.Mücadelenin sonuç getirmeyeceğini anlamıştı artık ve seçimini yaptı...Kendini kaybetti.
Kendini bulabildiği tek yer vardı artık:MAVİSİ BELİRSİZ DENİZ
Belirsizliklerin,yokoluşların içinde maviye dalıp gitmek...