Senden kalan silinmeyenlerim!

• 26 Aralık 2008 Cuma 14:27:35

Çok iyi hatırlıyorum
Henüz altı yaşlarındaydım ve sadece nazdım
Sabahın ilk ışıklarıyla sokağa çıkmıştım ve yalnız geziniyordum

Sokakta sessizlik hâkimdi
Hiçbir yerden ne ses ve ne de seda duyulmuyor
Kuşatan yalnızlık ve merak için gizlediğim haylazlık yaklaşıyordu

Birkaç ev ötede bulunan
Ve nihayet iki katlı olan arkadaşların evleri vardı
Demir kapısı ilk karşılayan olunca ve sessizlik halimi de kuşatınca

Şevksiz yutkunmalar
Ve nazarıma takılan yırtık bir meşin topun içiydi
Bir müddet durdum ve kapıyı açarak beton zemindeki topu almıştım

Gizli bir haz duyuyordum
Fakat sevincimi gizleyerek, merakı kuşanıyordum
Nihayet koşarak evimize geldim ve anneme sevinçle hikâye ettim

Annem dikkatlice yüzüme baktı
Ve yüreği burkularak çaresiz anlatmaya başlamıştı
Oğlum senin olmayan ve emanetinde bulunmayanlardan mesafeli dur

Başkasına ait olana heveslenme
Bir yolunu bularak ta elde etmeye asla cüret etme
Çünkü sen sahipsiz değilsin ve hepimizi yoktan var eden Allah bilir

Her ne yaparsan ve niyetlenirsen
Neticesi muhakkak seni bularak vadi yerine getirir
Haram lokma ve habersiz alınan her vasıta senin başına bir beladır

Unutma ve heveslerinle avunma
Bulduğun her şeyi kendinin sanma ve hazla aktarma
Öncelikle bir düşün ve daha sonra neticesiyle baş başa kalacak işin

Haydi, aldığın gibi geri götür
Bu yapmış olduğun hareket kulağına küpe olsun demişti
Ve ben suskunluğumu muhafaza edip hiç olmayan topu geri vermiştim

Mustafa CİLASUN