GÖNDERİLMEMİŞ MEKTUPLAR (BU ÜÇÜNCÜ MEKTUP)

• 4 Kasım 2008 Salı 19:30:28

Canım…

Hatırlarmısın; seni ilk gördüğümde boca etmiştim, bir bayram sabahı, bir bardak sarı limonatayı,bayramlık yeleğimden aşağı… Çocuktuk… Öyle kalsaydık keşke.

Gülmüştün. Mavi mavi gülmüştün. Mavi mavi gülmek demek, deniz gibi dalgalanmak ve gökyüzü gibi bulutlanmaktır. Sakın unutma. Sen işte öyle gülmüştün. Yok… Sakın saklama şımarmam hiç. Gururlanmam bana güldüğüne. Üstelik ayak izlerine nakışlar çizerim çiçeklerle. Her gece beklerim. Bir gün beni, benim seni sevdiğim gibi sevmeni beklerim. Sabırla beklerim. Kızmadan beklerim. Saçlarıma ak düşer belki. Gözlerimin altında torbacıklar oluşur. Ama ben yine beklerim.

Saçlarıma ak düşerken, gelip geçen mevsimleri sayarım sıkılmadan. Belki sigaram fazlalaşır biraz. Hıçkırıklarım da artabilir. Uykum azalır belki. Ama ben seni beklerim. Zilini okşar gözlerim bütün açılmaz kapıların. Kapımı çalacağın günü düşünürde, kapının dibinde beklerim.

Yıllar geçer, ne ziller çalar, ne siluetin gözükür kapılardan. Ama ben yine bıkmadan usanmadan seni beklerim.

Ciğerparem

Gel.. Beni sensiz bıraktığın yılları düşünmeden gel. Kalan günleri ömrümün birer yıldır seninle, sakın unutma… Gel beni sevmediğini söylediğin günü unutup da gel. Benim, seni tanıdıktan sonra Dünyayı unuttuğumu sakın unutma.

Gel.. Çünkü geldiğinde hareket edecek, içimdeki lunaparklar. Çember çevirecek ruhum Kaf Dağlarının ardında. Çocuk olacağım, güleceğim, ağlayacağım gel...
Gel… Bir sonun başlangıcındayım. Şimdi o başlangıcın ta en sonundayım gel. İçinde kalmışsa çocukça bir şeyler…
Ne olur bana gel…

Güzel yarim…

İçimdeki yazlar birer birer tükeniyor. Yüreğimde son yıldızlar daha doğmadan sönüyor. Ağlamadım, ağlayamam. Kopartamadım ben daha yaz resimlerinden Haziran güllerini. Küpe yapmadım daha kulaklarıma sevdiğimin verdiği Temmuz kirazlarını. Ve anlatmadım daha bücür kızıma Ağustos böceği ile karıncanın hikayesini. Gözlerimin ışık yuvalarında, renkleri soldurmadım hala.

Ben yendim çelik mahmuzlarını yüklendiğim savaşların, kendi esaretimle savaşıp. Yenerken ikiye böldüm her şeyi. Ekmeğimi yokluklarla ikiye. Bir sana olan sevgim bölünmedi. Bölünmezde bu gidişle. Çünkü bekliyorum seni. Baharı beklediğim gibi işte.

Bak ışıklarla konuşuyorum şimdi. Karanlıklar o kadar koyu ki. Ren renk, çizgi çizgi ışıklarla konuşuyorum şimdi. İnsanlar gölgeleri kadar karanlık. Işıkların yıkadığı insanlarla konuşuyorum şimdi. Işıklarda seni arıyorum. Sevinç, hüzün ve neşe dolu çığlıklarını kucaklıyorum.
Ve seni istiyorum yanı başımda.

Seni ışıklar gibi çok seviyorum…