sonsuz yol

• 20 Temmuz 2007 Cuma 00:00:00

SONSUZA GİDEN YOLDA!..



Merhaba Dostlar,

Sonsuza, sınırsıza, zamansıza giden yolda, insan, aklını kullanarak kendini bilip bulması, özgür olması hakkında bir yazı kaleme almayı murat ettim.

Ruhumun, efendisi olan aklımdan, ruhum, nakil bilgileri alınca, kıpırdandı, duramadı bağrımda. Rüyamda baktım ki ruhum(bembeyaz bir nur gibi) uçuyor.

Evren içre evrenleri dolaşırken, neyi aradığını bilemeden meczup haliyle birlikte, sonsuza giden yolda, sonsuz yaşamı arıyordum, ne olduğunu bilemeden. Kainat kitabını OKU’ maya başlamış idik, güneşin batışıyla, yıldızlarla konuşur idik, doğuşuyla rüzgarlarla savrulur ve OKU maya çalışır idik. Ruhum, meczup haliyle arar idi ne aradığını bilmeden, sorardı yıldızlara, rüzgarlara sonsuz yaşamın sahibini. Rüzgarlar, yıldızlar ona derlerdi ki sonsuz yaşamın sahibi ile özde biriz, biz, sen, O, onlar hep özde biriz. Hepimizin özü özümüzdür. O’nu biz hep zikrederiz, tesbih, rukü ve secde ederiz. Sende,bu yaptıklarımızı çokça yapar isen, bulursun aradığını. Baktım ki, bir gün rüyamda sıkıntılı haliyle geldi ruhum. Namaza devam!.. dedi ve gitti yine. Uyandım sabah ezanı OKU nu yor. Bismillah dedim oturdum yatağa, dinledim, Allahuekber dedi, düşündüm ki acaba enbüyük mü? Diyor yoksa sadece O var mı diyordu, Eşhedüenlailaheillallah dedi, evet şahidim başka tanrı ve putlar ve ilahlar yok, sadece O’ var. Eşhedüennemuhammedenrasülullah dedi, evet şahidim, Muhamet a.s. O’ nun resulü dedim. Hayalessala dedi, evet, haydin namaza diyor bak ruhum haydin namaza diyor dedim. Hayalelfela dedi, evet haklısın namazı eda eden, ikame eden felah bulur dedim. Evet sadece O’ var ve O’ her şeyin, ama her şeyin makrodan mikroya aklımın alabildiği her şeye kendi özünden vermiştir. O’ her şey ve her şey ile özde biriz, diyerek abdest almaya yöneldim. Hep aklımda duran , ruhumun efendisi olan aklımda duran şu söz. Hz. Ali k.v. Kuranın sırrı, fatiha da, fatihanın sırrı. Bismillah da. Bismillah ın sırrı da başındaki B harfindedir. Başında B ile başlayan yerlerde insanın özüne hitap olduğunu aklımdan hiç çıkarmam ve öyle OKU ma ya çalışırım ve Bismillah dediğimde özde biriz derdim. Ve abdest ile bir güzel kendime gelip ve amentü duasını okuyup silindim. Amentü duası bana sonsuza giden yolu, anlatıyordu, bana sonsuz yaşamı ve bu beden öldükten (baas) olduktan sonra da yaşamın devam edeceğini ve burada kendimi bilmeme bağlı olduğunu söylüyordu. Her zaman huzurda olduğumu hiç aklımdan çıkarmayan biri olarak, MİRACIMI yaşamaya başlar ve özde bir olduğum O’ zat ile kaim olduğumu yaşar, namazımı ikame eder, duamı yapar ve ey ruhum gördün mü hakikat bu, aradığını bul, buluşalım gayri diye seslenirim ve buluşamadan biter di gün.

Sonra yine bir sabah namazından sonra, güneş ışıklarını göstermeye başlamamış iken, gördüm O nu uzaklarda, meczup, meczup, dolaşıyor idi. İçimde kımıldanan ilim, bana diyordu ki, koş sarıl ona, al koynuna, işte senin sevgilin orada. Koştukça, oda gidiyor ben gel gitme dedikçe, O gidiyor ve kayboluyordu. Görenler bu delirmiş kime gitme gel diyor derlermiş, sonradan öğrendim. Aylar, yıllar ve der iken yaşımda geçti geçiyor diye düşünür iken, daha önceden ruhumun efendisi olan aklım öğrenmişti ki, sonsuz yaşamın sırrı kendimi bilmemde bulmamda yatıyordu. Sevgide, saygıda yatıyordu, teklif edilenleri eda etmede, yasak edilenleri eda etmemede yatıyordu. İnsan ne yapar ise karşılığını yaşayacağı bir evrensel düzende, evrensel düzenin okunmasın da yatıyordu. İsimi ALLAH olanın özde bir olduğu, evrensel düzeni ve her şey, en ince ayrıntısına kadar anlatan, Bismillah da yatıyordu ve sevgi ile yaratılan her şey sevgiliden hasıl olmuştu. Sevgi sevenin özü idi. Bu yol bana kolaylaştırılacak ise bende kendimi bileceğimi bulacağımı biliyor ve sabır ediyor idim. Sabır, imanın yarısı olduğunu da bildiğim için, çok sabır, çok sabır ederdim.

Bir gün gece namazını ikame ettikten sonra ve duamdan sonra, hep Allah’a yalvarır ve her zaman ettiğim duamı eder idim. Ve o gece şu duayı ettim. Her anın, yeni bir şan da olduğunu bilen ve o anın eylemini yapan Allahım ne olur bu an beni bulsun O diye duamı eder iken, birden odamda gördüm O nu, sen, sen dedim, evet ben dedi, akıllanmışsın sen dedim, evet dedi ve sonsuz, sınırsız, zamansıza giden yolu ve sahibini buldum dedi, ve bir sarıldık sanki bütün yıldızlar birbirine sarıldı, bir daha sarıldık, sanki bütün her şey birbirine sarıldı. Ağladık, anlaştık, koklaştık ve bir baktım ki kolalarım boş, gözüm yaşlı, meğer, kendimi bulmuşum sonunda. Daha da anladım ki, ALLAH, insanın ve aklının alabildiği ve alamadığı her şeyin özü olduğunu ve sonsuz yaşamda onunla yaşayacağım her anın özlemi ile yanıp tutuşmaktayım.

Dostlarım, akıl, ALLAH’ın kuludur. Hala akıl edemiyor musunuz diye soruyor bize. Akıl sonucu fikir oluşur ve irade edilir. ALLAH, Alim dir,İlim sahibidir. Mürid dir, İrade edendir. Kadir dir.Yaratan dır. Bu güzel isimleri çokça zikir eden, felah bulur, Resulün aldığı kaynaktan, risalet nurları akar o kişiye.

Sevgili dostlar, sevgi, sevenin özüdür,demişler ve sevmeyi bilmeyen,sevdiğini anlayamaz. Sevgi, sevmeyi bilenin özü olduğuna göre,sevelim, sevilelim.Dost olalım,dünya kimseye kalmaz. Beni, bensiz bil, sen, sensiz gel,

Seyranımız dost olsun. Dost’u bulanın, ben’i olmaz!..

Herkese selam ve sevgilerimle…

Hasan BELEK

22-05-2007