Eskiden arkadaşımla karşılıklı söyleşirdik. Hep ona şiir yazmak isterdim. Ancak ve Artık mektuplarımı Dağlara, Keçilere, Taşlar ile Ağaçlara yazıyorum.. Nedense canım bu yazdığımı paylaşmak istedi.

Yanımda yoksun ama varlığın, dağların serin rüzgârı gibi dolaşıyor içimde. Seni, bir dağ Keçisinin uçurum kenarında özgürce koştuğu gibi istiyorum; ne zincirle ne kafesle, sadece yüreğin nefesiyle.
Ben Sana bakmadan seni hissediyorum, Sesini duymadan içimdeki yankısında yaşıyorum. Yanımda değilsin, belki binlerce adım ötedesin; ama seni, dağların ardında da olsa gözümde bir silüet gibi büyüten sevgiyle sarıyorum.

Öyle bir sevgi ki bu; tutmaya çalışmadan, özgürlüğünü bozmadan, seni sen yapan rüzgârı kesmeden, sadece var olduğun için seven bir sevgi.
Sen yanımda olmasan da gözümün tam önünde geziyorsun. Tıpkı bir dağ keçisinin kimsesiz kayalıkları kendi evi bilmesi gibi.

Bil ki sen, bana mesafelerin anlamsız olduğunu öğreten o nefessin. Ve ben seni, yanımdaymışsın gibi değil, yanımdaymışsın ve özgürmüşsün gibi istiyorum..

Bedri Demirpençe