Başkalarının sevincine sevinirsin.
Başkalarının üzüntüsüne üzülürsün.
Başkaları için elinden gelen her şeyi yapmaya çalışırsın.
Başkaları için koşar, başkaları için uğraş verirsin.
Geceni gündüzüne katar koşturup durursun.
Hep başkalarının geleceğini, başkalarının mutluluğunu düşünürsün.
Ve sonra geriye dönüp bir bakmışsın ki, başkaları için kendini unutmuşsun.
Bu koca ömrü başkaları için harcamışsın.

Değdi mi bari?

İçten bir "hayır" dediğini duyar gibiyim.
Gözlerin dolu dolu bir şekilde "hayır" dediğini duyar gibiyim.
Çünkü, başkalarının sevincine sevindiğin kadar başkaları senin sevincine sevinmedi.
Başkalarının üzüntüsüne üzüldüğün kadar, başkaları senin üzüntüne üzülmedi.
Başkalarının yanında olduğun kadar, başkaları senin yanında olmadı.
Başkalarına koştuğun kadar, başkaları senin için koşmadı.
Tabi bütün bunları anladığında iş işten geçmiş olacak. Her şeyi bildiğinde zaman geçmiş, ömür bitmiş olacak.
Elbet pişmanlık duyacaksın. Elbet üzüleceksin.
Ama olsun yinede fark ettiğinde geri kalan ömründe sadece kendine zaman ayırmaya bakmalısın. Kendin için yaşamayı seçmelisin.
Kendin için planlar çizmelisin.
Hayatının merkezine önce kendini koymalısın.

Öyle ya!
Zararın neresinden dönersen kardır.

Abdurrahman Tümer