Seni gören,
Bahar görmüş gibi olsun.
Seni gören,
Sevincinden kanatlanıp uçsun.
Seni gören,
Yüzünde tebessümler, gülücükler oluşsun.
Seni gören,
Gördüğüne hiç doymasın.

Abdurrahman Tümer

Bazı insanlarla karşılaştığımız zaman yüzümüzde tebessüm oluşuyor. Hem seviniyoruz hem de mutlu oluyoruz.

Bazı insanları da gördüğümüz zaman yüzümüzü başka tarafa çeviriyor ve onları görmemek için yolumuzu değiştiriyoruz. Onları gördüğümüzde yüzümüzde bir anda gerginlik, tedirginlik oluşuyor. Onlara karşılaşmak ve asla yüz yüze gelmek istemiyoruz.
Bunun tek sebebi birilerinin iyi, birilerinin kötü oldukları içindir.
Birileri size daha önce hep iyilik etmiş, iyi davranmış ve her zaman yakınlık göstermiştir. Bundan dolayı bu insanları ne zaman görseniz mutlu olursunuz, sevinirsiniz.

Oysa bazı insanlar, daha önceleri size her zaman kötü davranmış, kötülük yapmış ve içinin samimi olmadığını hissettiğiniz için onları görmek istemezsiniz.

İşte hayatımızda iki tür insan vardır; biri iyi, diğeri kötü.

Bu dünyada birileri birilerine ilaç gibi gelirken, birileri de birilerine dert gibi, elem gibi gelir.

Güler yüzlü insanları, sevgi dolu insanları, içinde kin, haset ve ego olmayan insanları herkes sever ve onların yanına gitmek ister.
Onlarla çay içmek, kahve içmek, muhabbet etmek ilaç gibi gelir. Onların yürekleri güzel, kalpleri güzel, gönülleri güzeldir. Onların hayatınızda olması aslında bir lütuftur. Ve bunun için de her zaman şükretmeniz gerekir.

Bazı insanlar da huyu kötü, ruhu kötü, karekteri kötü olduğu için hiç çekilmezler. Ve hiç bir zaman da sevilmezler. Hiç bir yerde hoş karşılanmazlar. İticidirler. Kim görse onlardan kaçar gider. Soba borusunda ki simsiyah bir is gibidirler. Onlara yaklaştığınızda o is size de bulaşır.

Onun için bu hayatta sizi kim görse mutlu olmalı, yüzünde tebessümler, gülücükler oluşmalı.

Sizi gören kim olursa olsun, "buyrun bir çay ikram edelim" diye birbiriyle yarışsın. Israrla evine, işyerine davet etsin. Sohbetine, muhabbetine, o güzel karekterine hayran olsun.

Hasılı seni gören, gördüğüne hiç doymasın.

Abdurrahman Tümer