Rengarenk Bir Bahar

Bahar, doğanın yeniden dirilişini müjdeleyen ilâhî bir dokunuştur.
Uzun ve sessiz bir uykudan uyanan toprak,
Güneşin ilk sıcak tebessümüyle birlikte nefes almaya başlar.
Güneş, dağların doruklarından ovalara kadar her yeri altın bir örtüyle sarar;
Işığıyla yalnızca toprağı değil, bütün kalpleri de ısıtır.
Rüzgar, artık soğuk ve keskin değildir.
Baharın gelişiyle hafif hafif eser, yumuşatır sineleri;
Bir anne şefkatiyle dalları okşar, yapraklara hayat fısıldar.
Dallar bu fısıltıyla titreşir, goncalar sessiz sessiz uyanır.
‘’Güller, laleler, menekşeler, yeniden hayata selam durur.’’
‘’Ve yeşilin her tonu, her kıvrımı gözümüzde can bulur.’’

Her biri rüyasından uyanmış bir çocuk gibi yüzünde güller açar.
Bahçeler, rengarenk canlı bir tabloya dönüşür;
Sanki gökkuşağı yeryüzüne inmiş de çiçeklerle kendini ifade etmekte.
Ağaçlar çıplak dallarını terk eder, yemyeşil bir libasa bürünür.
Kuşlar, neşeyle uçar dallarda, cıvıldayan sesleriyle bahar ezgisi söyler.
Serçeler sevinçle gökyüzünde dans ederken,
Kelebekler zarif kanatlarıyla raks edip çiçekten çiçeğe konar.
Her adımda kuş cıvıltısı, her solukta çiçek kokusu vardır.
Bir lalenin baş eğişinde, bir menekşenin mahcup gülüşünde,
Ve bir gülün her renginde, kim bilir ne derin hikâyeler vardır.

Bahar gelince; yalnızca mevsim değil, hayat yeniden doğar ve yeniden başlar…
Ne kışın sertliği gibi ürkütür insanı, ne de yazın harareti gibi bunaltır.
Bahar, yalnızca doğayı değil, insanı da uyandırır.
Evvela gaflet uykusundan, sonra üzerinde ki, ölü toprağı atarak..
İnsan, bu mevsimde başka türlü bakar dünyaya.
Gözler daha parlak, kalpler daha yumuşak ve sözler efsunkar.
Gönüllerde filizlenen umutlar, yüzlerde bir tebessümle coşar...
İçimizdeki yaşam sevinci yeniden yeşerir.
‘’Bahar, mevsimler arasında bir tebessüm gibidir. ‘’
‘’Ne tam bir vedadır, ne de tam bir başlangıç;’’
Ama her başlangıcın ruhu, her vedanın tesellisidir sanki...

Toprak çatlamış dudaklarını göğe çevirir, gökyüzü rahmetle karşılık verir.
Her inen damla, yeni bir cana ve bir hayata gebedir.
O damlalarla kabaran toprak, koynundaki filizlerle yeşerir.
Ve her filiz, bir umut olur, açar insanlığın gönlünde.
Belki de bahar, yalnızca dışarıda değil, içimizde de açan çiçeklerdir.
Uzun gecelerin ardından doğan bir sabah, karanlıktan sonra gelen rahmet gibi...
İşte o yüzden bahar, sadece bir doğa hâdisesi değil;
‘’bir uyanış, bir diriliş, bir öze dönüştür.’’
Ve rengarenk çiçekler arasında bir tutam gülüştür.’’

...andelip...