YOKLUKTA VAR OLMAK

İnsan, en çok ne zaman kaybolur? Bir şeyi yitirdiğinde mi, yoksa kendini kaybettiğinde mi? Bazı yokluklar sadece bir eksiklik değildir, bazen insanı en çok tamamlayan şey olur. Çünkü varlık, bazen en çok yoklukta hissedilir.

Bir şeyi elinden aldıklarında, onu en derinden hissetmeye başlarsın. Çünkü sahipken fark etmezsin. İnsan, nefes alırken nefesin varlığını düşünmez. Ama nefesi daraldığında, göğsüne bir ağırlık çöktüğünde, aslında o nefesin ne kadar kıymetli olduğunu anlar. Hayat da böyledir. İçindeyken fark edilmez, kaybedildiğinde anlaşılır.

Bazen en büyük kayıp, seni en çok büyütendir. En büyük yalnızlık, seni en çok sen yapandır. İnsan, en çok yoklukta var olur. Çünkü eksildikçe, fazlalıklarını atar. Kırıldıkça, gerçeği görmeye başlar. Parçalandıkça, aslında hiç kimsenin tamamen sağlam olmadığını anlar. Ve o zaman fark eder ki; var olmak, sadece nefes almak değil, hissetmektir.

Belki de bu yüzden en çok acı çekenler, hayata en çok anlam yükleyenlerdir. Belki de bu yüzden, en çok kaybedenler, en çok anlayanlardır. Çünkü bazı dersler, sadece yaşanarak öğrenilir. Ve bazı insanlar, yoklukta var olmayı öğrenerek büyürler…