Asgari ücret, bir çalışanın yasal olarak alabileceği en düşük maaş. Ama asıl mesele şu: Bu rakam, insanların temel ihtiyaçlarını karşılamaya yetiyor mu? Barınma, beslenme, sağlık ve eğitim gibi temel ihtiyaçlar bu ücretle nasıl karşılanacak? İşte asıl tartışma burada başlıyor.

Asgari ücretin amacı açık: Çalışanların insanca bir yaşam sürmesini sağlamak. Ama bunu belirlerken neye bakılıyor? Enflasyon oranı, yaşam maliyeti ve işverenin mali durumu. Güzel. Ancak burada bir denge problemi var. Ücret düşük olursa çalışanlar eziliyor, yüksek olursa işverenler zorda kalıyor.

Peki, asgari ücretin ekonomik etkisi ne? Gelir eşitsizliğini azaltabilir, tüketimi artırabilir ve ekonomik büyümeyi destekleyebilir. Hatta çalışan memnuniyeti ve toplumsal huzur açısından olumlu etkileri bile var. Fakat madalyonun diğer yüzü de var: İşverenler üzerindeki maliyet baskısı. Bu, işten çıkarmalara ve kayıt dışı çalışmaya yol açabilir. Hatta enflasyonu bile tetikleyebilir.

O zaman ne yapmak lazım? Dengeli bir yaklaşım şart. Çok düşük bir ücret, çalışanı hayatta kalma mücadelesine iter. Çok yüksek bir ücret, işverenin ayakta kalmasını zorlaştırır. Çözüm? Çalışanların temel ihtiyaçlarını karşılayan, işvereni batırmayan bir denge. Hem insani hem ekonomik bir denge.