Bir Vazo Meselesi

• 9 Ağustos 2024 Cuma 18:28:59

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Balat’da bir arkadaşımla o renkli evlerin bulunduğu sokakları gezdikten sonra bir antikacıya girdik. Hani bir eskici satsa yüzüne bakmayacağımız türden eski eşyalarla dolu içerisi.

Arkadaşım belki yirmi yıl öncesine ait ederi şimdikinin en az on katı olan üç yerinden çatlak bir vazoyu inceliyordu. İstemsizce gülmüşüm.

Tabi isminin sonradan Kirkor olduğunu öğreneceğim o dükkan sahibi ihtiyar bu fırsatı kaçırmadı.

- Neden güldün evlat? Komik birşey mi var!
- Bu vazo. Kırılmaz mı acaba?
- Elbet kırılır lakin geri yerine gelmişliği vardır.
- Anlamadım..

İhtiyar o malum sözü etti.

- Sen şimdi içinden diyorsun ki "eskici bu vazoyu bağıra çağıra satamaz lakin biz aynı vazoyu almak için koşa koşa buraya geliyoruz". Oysa bu vazo diğerlerine benzemez.

/ve bizi karşısına alıp anlatmaya başladı..

Bizim buralarda eskiden bir Agop vardı. Çok sinirli ve değişik bir adamdı. Herkes ondan korkardı. Bir gün duyduk ki bizim Agop’un karısı evden kaçmış. Tabi Agop deliye döndü. Mahalleli de onu her gördüğünde kendilerine sarmasın diye köşe bucak kaçardı. Baktık ki bu iş böyle yürümeyecek bu Agop’u yeniden evlendirmek istedik. Ona çok güzel bir hatun bulduk. Neydi adı, hah, Yasemen.

Agop ilk başta bu hatunu hiç istemedi. Aklı hala eskisindeydi. Sonra hatun bir yolunu bulup Agop’u ikna etmiş. O taş yürekli Agop pamuk gibi bir adama döndü. Tabi biz ne olup bittiğini anlayamadık. Çok sonradan bizim hatunların kulağına gelmiş olanlar. Meğer bu Yasemen hakikatli kadınmış.

Evlendikleri ilk gün hatun Agop’a yanaşmak istemiş. Tabi Agop onu reddetmiş. Eski karısını bir türlü unutamıyormuş. Yasemen "ben seni iyi ederim" diyor başka birşey demiyormuş. Bakmış ki hatun duracak gibi değil, bizim Agop masanın üzerinden vazoyu alıp vurmuş yere. Vazo parçalanmamış ama üç parçaya bölününce basmış kalayı. "Hadi getir bakalım eski haline, getirirsen seni hatunum olarak görürüm".

- Sonra n’olmuş?

Kızcağız "Tanrı’m beni utandırma" diyerek çömelmiş yere. Bir yandan dua ediyor diğer yandan vazonun cam kırıklarını birleştirmeye çalışıyormuş. Agop ilk başta her ne kadar ses etmediyse de bakmış ki kızcağazın eli yüzü kan revan içinde kalmış, artık daha dayanamamış. "Dur hatun, seni kendime eş olarak kabul ettim". Agop o an anlamış bu hatunun değerini. Sonra ona ayak uydurmuş ve mutlu olmuşlar.

Ben şimdi Yasemen’in elini parçalayan, Agop’u zorbalıktan kurtaran bu vazoyu nasıl sana normal bir vazo fiyatına vereyim.

- Dur ihtiyar, alıyorum ben bu vazoyu.

Dışarıya çıktığımızda çok mutluydum. Vazoyu kucağıma almış ona elimi yüzümü sürüyordum. Agop’un, Yasemin’in vazosuydu bu. Kim bilir daha ne yaşanmışlıklar içeriyordu. Sonra bu rüyadan beni arkadaşım uyandırdı.

- Sana inanamıyorum Ali Osman. Eski bir antik eşya satış yöntemidir bu. Hemen de inandın.
- Olsun be Süreyya. Yalan da olsa güzel değil miydi! Ben çok sevdim bu vazoyu.

Kirkor müşterilerini uğurladığında cebinden çıkardığı kızı Yasemen ve Agop’un resimlerine bakıp iki damla gözyaşı döktü.

Yasemen ve Agop belki öteki tarafa göçmüşlerdi ama ez azından emanetleri emin ellerdeydi.