Ben içine kapanık,duygusal,insanlarla kolay iletişim kuramayan daha ilk sınavında istemediği bir bölümde olsa üniversiteyi kazanan liseyi yeni bitirmiş,farklı bir şehire ilk defa çıkmış utangaç köylü çocuğu (siz hayal edin beni)
Kendime ortam kurmam bir yılımı sıkı bir dost edinmem dört yılın yarısını aldı.Bolumde istemeden okununca tabi derslerden çok şiir yazmaya , arkadaşlarla muhabbetten çok kendimle baş başa kalmaya odaklanıyordum.Tabi bir kaç arkadaşım okuyor çok güzel şiirler yazdığımı söylüyorlardı.Kucuk bir hatıra defteri şiirlerimle arada düz yazilarimla dolmuştu..Ben de mezun olmuştum.Siir defterimi bir arkadaşa emanet etmiştim sağolsun geri de verdi ama kopyalamıs(günahını almayayım o galiba)ve bana söylememişti.Ben aile ortamında aşk cümlelerinin yasaklı olduğunu,hoş karşılanmadigini bildiğimden siyah bir poşette sarılı yatak, yorgan arasında saklı tutmaya çalıştım ama bir gün bütün yorganlarin çarşafları çıkarılıp temizlenecek diyen annemin bulma ihtimali korkutmuş ve şiir defterimi yakmıstım.(Çok üzüldüm pişman da oldum ama gitti defterim:(
Yıllar geçti ben evlendim.Mutluyum bir kaç üniversite arkadasimla hala görüşüyorum. Aradan 15 yıl geçmiş, eskisi kadar olmasa da tek tük şiir yazıyorum.
Bir gün instagramin keşfet bölümünden videolara bakarken S...A... şarkısı denk geldi ve altında benim o yıllarda yazdığım şiiri okudum.İnsan yıllarda geçse yazdığı cümleleri unutmuyormus.Belki bir bütün olarak hatırlayamasam da benim duygularım olduğunu hissedeceğim cümleler beni o sayfayı araştırmaya yöneltti.Bu sanatçı adiyla bir sayfa
benim şiirimi nereden bulmuştu,başka şiirlerim de var mıydı.Üc günde sayfayı baştan sona incelemiş,hatıralarımda kalan cümlelerin şiirlerimi bütünüyle oluşturması gerçeğiyle yuzlesmistim.Bu sayfa benim üniversitedeki şiir defterimin tamamını içeriyordu.29 bin takipçisi olan benim şiirlerimi beğenen,tebrik eden yorumlara kadar incelemiştim.Bir kaç ay siirlerime kavuşma şaşkınlığı sürdü, sonra bir gün mesaj attım bu sayfaya kendimi tanıttım üniversitede sınıf arkadaşı olduğumuzu ve muhtemelen şiir defterimin kendisinde olduğunu bu içeriklerin çoğunluğunu benim yazdığımı söyledim..

Cevap çok gecikmedi ve beni tanımadığını,böyle bir defterden haberi olmadığını ve beğendiği sayfalardan alıntı yaptığını söyledi...

Benim inanmam imkansızdı.Cunku farklı bir paylaşım olmadan ard arda benim şiirlerim ve cümlelerim vardı.Ne kadar ustelesem de hep inkar etti.
Ben hala şiir yazıyorum ve hala o sayfa da şiirlerimi sessizce uzaktan okuyup seviyorum.
Bir kaçına kanıt olarak Facebook sayfamın anılar bölümünde o yıllardan paylaşımım olmuş ama çoğuna ben yazdım derim ama kanitlayamam ..
Defterim o kişi de biliyorum ve o sınıf arkadaşım eminim ama inkar ediyor ne yapmalı bilmiyorum.
Şuan yazdığım şiirlerim yanımda olan evlatlarım o şiirlerim de yıllar önce üvey evlat olarak verilmiş gibi hissediyorum.
Tek isteğim şiirlerimi bir araya toplayıp onlara kavuşmak...
Başkasının sayfasında 29 bine ulaşmış takipçileri ve kendi sayfamın takipçilerine gönül rahatlığıyla kendi kalemimden şiirlerim demek istiyorum.Evet şiirlerimi o sayfadan alabiliyorum ama kendi kalemimden diyemiyorum,vicdanim kendi duygularimin meyvesi şiirlerimi o sayfadan onaysız alamayacak kadar dürüst...
Kalemim yetim,kalemim öksüz,kalemim eksik,şiirlerim yarım hep...Ne yapmalıyım bu da benim çaresizliğim...