Saygıdeğer Su,

Ahmet İnam'ın dediğince "demeyi denerken" ya da "deneme yazarının "kaypaklığını denerken" şiirin hakkını verip, ben/ce deneme dedim.

Akademik olmayan (inceleme, araştırma, rapor, vd.) hariç diğer yazın türlerinde daha çok meleke (ilham, esin) devrededir. Onlarda da yürek işçiliği ister tabii ki.

Şiirin önceliği melekenin işinin daha çok olması. İçinde diğer türleri saklayabilmesi. Roman tadında, bir aşkın hikâyesinin anlatımı, bir masalın kurgulanması, kısa olduğunca kıssa olabilmesi, hem teşbihte hatası aranmaz, hatta denemeyi demeye dahi fırsat vermesi.

Yanına yanaşılmayacak denli ölçülü ve kurallı olması (failatun failatun failun) ya da yüreğin coşkusunda dize dize serbestçe sörf yapması.

Tıpkı insan gibi sosyal adaletsizliği olması. Kâh divana çıkması ve kâh halkın arasında dolaşması.

Hayta olması ile her mısrasının sözde kalmasına rağmen asırlar boyu yaşaması.
Resmiyeti sevmesi her şeyi kayıt altına alıp yazılı olması.

Ümmî / alaylı kalması.
Okullu olması.

Sahi sevgili Su,
Denemenin yazarı kaypak iken şiirin kendisi kaypağın ta kendisiymiş.

Yorumundan mülhem bu saçmayı yazarken, zihnimde asılı kalan "biz" öznesi var.

Kısaca desem ki,
Bu şiir var ya bu şiir "biz"e hiç hoş bakmaz.
-Şiirin de bir düşmanı olsun değil mi?-

Ne zaman ki "biz", iki bariz (Sen ve Ben), bir çok çok gizli / hafiye / katalizör / (O) ya ayrılmadan şiire kolay kolay giremez.

Gerisi şairin yardım ve yataklığı.

-Şiir biraz da mücrim olmalı, cürmü kadar yürek yakmalı değil mi?-

Şiir öyle kaypaktır ki, şairi döker; okuyanı dökülenleri toplar ve şairin önüne kor.
Ve şairi der ki
"Tüm bunlar benden mi dökülmüş?-

Bakma sen,
Şair de şiirden davacı.

Ben/ce deneme. :-)

Teşekkür, saygı ve sevgimle.

Montaign şöyle der deneme için ;

Herkes önüne bakar, ben içime bakarım. Benim işim yalnız kendimledir. Hep kendimi gözden geçiririm, kendimi yoklarım, kendimi tadarım. Bir şey öğretmem, sadece anlatırım.
Bir nevi deneme yanılma yöntemiyle kendi kendimizi manipüle etmenin yoludur ,adı üstünde deneme edebi tür olarak da yol bulmak olarak da

ben şiir derim hüzünlü de olsa acı da verse duygular insan ruhunun okyanusudur çünkü
Güzel ve okunasıydı

hep ben ben ya da sensen olmamalı bazen de biz diyebilmeli insan

Sevgi saygı ve tebriklerimle