KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 407 Okunma
- 2 Yorum
- 3 Beğeni
İKİ CİHANDA DA AZİZ OLUNUZ SEVGİLİ MUALLİM...
Malum olduğu üzere, sevgili Muallim ben ki muğlak acılardan yokuşlu yollardan geçerken rastladım size yoksa neylerdim kime derdim derdimi?
Yollar uzun bazen kısa.
Geceler kor dolu en çok da ömrün kör noktası iken:
O, bakıp da göremeyenler yok mu?
Ve işte İlahi Esinti yoksa nasıl ama nasıl tutunurdum hayata?
Göğsüm kıvanç dolu ve başım dik yüreğim azıcık nemli lakin çok büyük.
Yetmez ama…
Misal mi?
Sevginin g/izini süren bir neferim ben; edimlerimde saklı hidayet ve aşk ve alın teri.
Nakşeden güne b/aktım da sonra sizi aradı gözlerim özlem giderdiğim kalemim bakınız nasıl da kaleminize değdi.
Lakin incitmekten çok korkarım latif ve nazenin yüreğinizi ve sarmalında duaların hiç eksik eder miyim sizi?
Ben ki: kimine göre eksik etekli…
Ben ki rotasından sapmayan bir Yıldız…
Ben ki:
Ah, nasıl derim nasıl lakin söylemeliyim mademki baba parası yiyen bir gafilim gelin görün ki alnımın akıyla yaşadım ve okudum ve sevdim ve direncimi saklı tuttum hep de sevdim seveli insanları hele ki babasının biricik Gül’ü hak etmediğim hiçbir şey de geçmedi kursağımdan şükür başım dik alnım açık sevip de gizlice sizi ve birilerini uzağından…
Sevdim malum.
Serildim:
Ne gam, sevgili Muallim…
Sevecen yürek iklimimde dem tuttum derdimi Rabbe sundum ve hidayetin basamaklarını tırmanırken size rast geldim…
Ben kordan bir heceyim ve açmayı erteleyen bir gül.
Ben közümde saklı özümde saklı ne varsa içimi alabildiğine önüme serdiğim bir latif heceyim ki:
Kimine göre Aşk.
Kimine göre Gam.
En çok da gücümü aldığım Sol yanımda yatan duygulardan baş veren ergen bir sevgiyle cemali nur dolu şükrüyle Rabbine koşan bir Kul’um işte sadece Rabbime kulluk ettiğim kölesi sevginin en çok hatta sadece kendime eziyet ettiğim bir de meziyet bilmedim mi kendime yaptığım haksızlığı…
Sergüzeşt sözcüklerdir başımda uçuşan: hani, hani, o kavak yeli ve divane sevgim ayaklarımı yerden kesen elemin de şerh düştüğü bir minvalde aşk ile ihya ettiğim yüreğim en çok da Allah rızası için çok ama çok sevdiğim zati aliniz ile öykündüğüm bir yolculuktur bu kimine göre hayal kimine göre destur edindiğim bir minval ki yüreğim nasıl da sökün eder yerinden ansızın.
O devasa sızı içerlediğim.
O anlık mutluluk ömre yaydığım.
Bir anı mektebi iken hayatım ve her an’ ı her anı’ mı kayıt altına almanın coşkusu ile serildiğim şu boşluk aslında bir kehanet iken A4 sevgimle iştigal nemlendirirken gözlerimi.
Bıçkın rüzgâr üşütürken ruhumu.
Aşkın sarmalında açtığım devasa bir parantez tutuklu nutkumu…
Elbet dillenen yürek kalemin medarı iftarı aşkın huzmesinde çağlayan gönül çeşmemden akan kâh yaşın kâh yasın kâh umudun izinde.
Mütereddit ruhumla yazarken önceleri…
Müstakbel kalemimle hecelerken evreni.
Mağdur yüreğim.
Mazlum sevdam.
Bakaya kalan şiirlerim.
Bekası mı yoksa gelecek günlerin?
Anım anıma uymaz ki lakin içimde yoktur en ufak art ve de kötü niyet.
Ben ki bir anı okulunda yaşayan Külkedisi.
Balkabağım elbet kalemin dönüştüğü bir saray bir cennet ve gece 12 oldu mu çalan çanların uzaktan gelen sirenlerin sesi…
Amadesiyim günün.
Azık bildiğim hüznün.
Azadesi ömrün.
Bir ardıç kuşu kimine göre başımda uçuşan alıcı kuşlar gel gör ki adı aşk bunun yoksa nasıl yazardım yoksa nasıl delice severdim bunca zaman?
Sevgili Muallim…
Muaf tutulduğum bir hayattır benimki ve de mutluluk lakin kimselere benzemem uçan kuşta görürüm ben Rabbimi düşen yaprağa dahi basamam çünkü inanırım her nesnenin bir canı var.
Hırkam bile konuşur benimle: hani, annemin aldığı…
Kopan düğmeye nazik davranırım çünkü bilirim ki bu benim imtihanım.
Sözü özü bir.
Közünde saklı köz.
Közünden doğan yeni gün ve güneş.
Külümle meftun.
Külliyemde mutlu.
Kümülatif duygulardan ördüğüm bir utku ve ufku mademki bahşetti bana yüce Rabbim…
Nasıl da kulp takarlar hem de nasıl.
Lakin ben kaderime razı iken kime ne nasıl yaşadığımdan?
Kimine göre hücre hapsi gel gör ki tavaf ederim ben koca evreni kalp gözüme sadık sevgimle hemhal Allah’tan korktuğum kadar korunduğum nasıl da aşikâr şükürler olsun ki…
Günü uyuttum da geldim.
Geceye teşrifim mi?
Elbet Allah bilir.
Yansız sevgimle yâdım.
Yandan çarklı vapurlarsa yoktur lügatimde aslında pek çok sözcüğü pek çok asiyi pek çok kâfiri çoktan kopardım hayatımdan.
Hoppa imgeler suskunsa.
Haşin rüzgâr ise uykuda.
Bense sabah ezanına sadık başladığım kadar güne erken bir zamanda…
Uydum.
Uyruğum.
Ulağım.
Ulemasıyım işte tüm duyguların ve kat izinde yaşarım kalemin kat izinde severim ben insanları ve katlandığım kadar kat ederim yolları ara ara ket vurulsa da ara ara bam telime basılsa da azadesiyim ben renklerin bazen beyaz bazen gök kuşağı hurafelerden uzak bir rivayet addedilse bile mutluluk elbet vardır onun da bir vakti zamanı.
İzbelerde söner ateş.
Secdede saklıdır İlahi Ateş.
Aşktır nemalandığım hazandır mekânım ve esintisi sevginin en çok da yalnızlıkla sınandığım ve debdebeli duygularla çoğalırım ben kimine göre tek hane addedilen.
Hazzıdır hüznün kimi şiir.
Hüzzam makamında kimi şarkı.
Şüheda mazim sapmadığım rotam ve içimde saklı gizin de yoktur dur durağı.
Telaşla koştum ve vardım yanınıza uzaktan verdiğim selamı mademki Allah rızası için verdiğim ve işte kayıtsız koşulsuz için için sevdiğim…
Gaipten gelen coşkumla tutulan nutkuma da eşlik ederken kalemim…
İki cihanda da aziz olunuz, sevgili Muallim ve dünde kalan ne varsa başım gözüm üstüne kaderim mademki yüce Rabbim böyle istedi…
YORUMLAR
Temkinli bir yalanım ben yalanlardan örülü insan izleklerinde saklı mühürlü yüreğimle yamadığım şiirlerden ve yazılardan da alamazken kendimi…
Azadesiyim ölümün bazen bir zambak bazen zafer kazandığım ulu orta toprakta saklı iken diğer yanım…
Yâdım dün.
Dünüm şüheda.
Meddücezri sözcüklerin ve ceplerimde saklı cefa.
Ve kalemim bir kale misali içine sığdığım yetmedi haiz olmadığım mahlasın süklüm püklüm gölgesi belki de bir sevgi arsızı sözcüklerle yaşadığım aşkın bekası elbet ilham perimde saklı kalemin hani olur da ansızın v/edası.
İklimler mütereddit.
Sözcükler cebbar.
Asası yüreğin iklimlere sadık bir Bedevi.
Asrın yalanı aşkın ikamesi.
Arşı alaya çıkan bir hüzün ki:
Beşik kertmesi sözcüklerin cilvesi…
Azat edemediğim bir veryansın saklı içimde.
Azık bildiğim azıcık da olsa mutluluktan nasiplendiğim ve ivedilikle göç ettiğim mezarım diklemesine mezar taşım direttiğim umut direncim içimde saklı dirayetimse ufuk medarı iftarı göğün kodaman bir bulut içine sığamadığım bazen kürediğim bir yenilgi genelde kendime küstüğüm ve tek servetim tek hazinem inanç ve sevgi ve umudun bileşkesi hatırı sayılır bir coğrafya bazen susa kaldığım bazen su gibi seller gibi aktığım dünün meşrebi ise bir kaygı andan firar etmenin de meali iken yazgıma razı kaleminse ‘’yaz’’ emri…
Ey, sevgili ruhum.
Ey, geçkin kalbim.
Ey, sefil bedenim.
Ey, belleğim.
Ey, alt bilincim.
Ey yücelerin yücesi ulu Rabbim…
Mademki meylettim ben yarına mademki tescil ettim içimdeki rüzgârı mademki kuyruğum koptu nasıl ki evrenin kuyruklu yıldızı semanın da veryansını iken boğuk sesinde gecenin ilham perim beni kalbimden vurdu.
Vurdumduymaz ahvalim…
Ey, sevgili eşrafım.
Ey, mütereddit aşkın dik ve kalın duvarları.
Ben ki…
Nazenin.
Ben ki: seyirlik değil bir ömürlük.
Ben ki seyyah yüreğin coşkusu.
Ben ki sadaka misali dağıttığım selamım karşılık bulmasa da yola devam ettiğim ve dinmeyen yankısı sessizliğin kilit noktam aşk Ümmeti sevdanın ve uhrevi yalnızlığım bir sıkımlık canı var iken kalemin yaza yaza dağlar aştığım ve yaza yaza yazgıma nazire ettiğim ve yaza yaza günü gece bildiğim ve yaza yaza tozuttuğum…
Ah, dünüm: hani, hani tozu dumana kattığım.
Ütülediğim buruşuk ruhum.
Ötenazi yaptığım yaşayan ölülerden ibaret iken dostluk makamından firar eden sözüm ona dostlarım infilak eden bir hare ki ya da bir hane hatmettiğim kitaplardan örülü mabedimi saklı tutan ve kutsayan Rabbime aralıksız şükrettiğim.
Benim bir gönül rotam var ki…
Gönülsüz gelmişsem dünyaya ne gam!
Uykuda sayıkladığım değil uyruğumla ve hüzün ırkında teselli bulduğum.
Bazense bir tantana dünyanın gidişatına dur diyemediğim lakin vurgun yediğim ve yüreğimden vurulduğum kayrasında bir sözcüğün hecelemeye doyamadığım o tek hecenin firakı ve firarı rüştünü ispatlamış olsam ne ki acımın ve dinmek bilmeyen sızımın daimi yolculuğunda sabırla aştığım şükürle yaşadığım yâd ellerde solan bir çiçek gibi ruhumun da amblemi iken Gül.
Her halükarda solabilirdim lakin ben henüz açmadım.
Goncamın tahayyülü iken özlemin de tefrikası ve sular seller gibi duyumsamanın rotası elbette kalem ile mazharı olduğum kâinatın büyüleyici varlığında aşk ile yürüdüğüm Hakkın yolu ve aşk ile çıktığım basamakları hidayetin…
Bir nebze de olsa payım varsa başım gözüm üstüne sevmekten kim usanır şarkının da deminde derlediğim bir günce misali kelebek mizaçlı şiirlerimden ve yazılarımdan arda kalan zamanda aralıksız umut ediyor olabilmenin de sağduyusu iken solumdaki gamlı notaların kapısını açan illa ki Sol anahtarı bazen sağdıcım bazen sarkacım ve dinmek bilmeyen nazım niyazım ki şükürler olsun yüce Rabbime…
