KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 413 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
NEFES...
Gökte saklı sırların olduğuna vakıfım kendimi bildim bileli zaten önem arz eden de bu değil midir? Yani, kendini bilmek…
İçimde konuşlu o kadar çok hayalimi gerçek kıldım ki bir ömür ve gerçekleştikten sonra her biri yeni hayaller idame etti yüreğimin bir köşesinde.
Gel- geç gönüllü müyüm yoksa ve lütfen kimse de yanlış anlamasın çünkü değişken mizacım ve ikizler burcunun da bir ferdi olarak değişmeyen tek şeyin değişim olmasını yadırgamıyorum.
Geçkin zamanların göçmen kuşuyum ve her göç vaktim geldiğinde atlas coğrafyalara göç ederim: bedenim aynı kalsa bile ruhum açıdan acıya yönelir: bazen bir dik açı iken dik başlı bir acı ile kesişir yolum ve açarım kollarım kucaklarım hayalleri ve kâinatı.
İrdelemem gereken çok şey var: misal…
Ölümün izafi olduğuna vakıfım ve yaşayan ölülerden de asla haz etmedim kim bilir belki ben de yaşayan bir ölüyüm zor zamanlarımda beni terk eden dostlarımın nezdinde.
Güne erken uyandım bu sabah ve annemin nefes alıp verişini dikkatlice dinledikten sonra açtım çayın altını. Sancılı ve sanrılı bir gün idi dün ve şükürler olsun ki açtığım devasa parantezi mutlulukla ve hoşlukla kapatmıştım dün itibari ile.
Solan güleç yüzüm güneş gördü mü nasıl da pembeleşir bir de utandığımda.
Sevecen yüreğim nasıl büyür sevdiklerimin yanında isem bir de terk edilmişliğimle uzak kalmışken sevdiklerime ya da reşit bir acıya denk düşmüşsem nasıl da daralır içim.
Öykündüğüm zamanlarım var dünde kalan hani beni bana sunan beni bana sevdiren.
Öldüremediğim hayallerim var yarı yolda kalmış.
Ötenazi yaptığım korkularım var ansızın peyda olabilen.
Ve geçmeyen bir ölüm korkum var ama ölmekten korkan ben değilim bilakis başucumdaki o tekil kıvılcım hanemi saran ateşin ansızın beliriverme ihtimali ile de nasıl korkutucu bir enginlik sunmakta bana elbet annemin süregelen rahatsızlığının daha da ileri bir boyuta gelmemesi adına yapmam yapmamız gerekenlerin haricinde defalarca arşınladığımız acil koridorları ve yoğun bakım ünitelerinden geride kalan nasırlaşmış bir korku bu benimki.
Kaç kere atak geçirdiğini dahi unutmuşken annemin nasıl da gözümün bebeğidir hele ki son bir yıl anne-kız olmasının da ötesine geçmişken benim anaç annemin çocuk kimliği.
Şartlar zorlarken ayakta kalması gereken elbet benim çünkü mesul olduğum biri var ve benden başkası asla dokunamaz anneme ve onun varlığı ile şenlenen hanemiz tüm rahatsızlıklarına rağmen hala ümit dolu ve hayata gülen gözlerle bakan canım annem.
Hanemizde esen o hoyrat rüzgâr.
Sağlık ekiplerinin müdahalesi ile ölümün kıyısından defalarca dönen ve onu bu halde bulup da yetiştirdiğim hastane acilleri.
Hayatımı rafine ettim işte ben.
Belki de bir konserve gibi saklı tuttum kalbimi ve umudumu yeter ki son tüketim tarihi geçmesin benliğimin ve belleğimin…
Elimine ettiğim duygularım var.
Nöbete kaldığım akşamlar ve geceler ve sabahlar.
Bir ışık.
Bir yaş.
Yeşeren bir ot.
Yaş alsam da yas alsam da hali hazırda çocuğum ben hele ki annemin elleri elimde iken ve işte değiş-tokuş yaptığımız rollerimiz.
Bir bütüne tekabül eden iki yürek.
Muadili olduğum hayatın defansı iken sözcükler.
Mealim bazen hüzün bazen kaygı genele rücu eden tümden gelen duygularım ve iman gücümle şekillenen hayatım.
Rengim.
Reçber’im.
Ve de rehberim…
Elbet umudun yerleşkesi elbet sevginin yörüngesi elbet inancın büyülü atmosferinde Rabbime koşmanın da ta kendisi dualarla kenetlendiğim ve dünümde saklı ne varsa günüme sirayet eden ve özümde saklı ne varsa sözcüklere riayet eden.
Bir düş gördüğüm aşikâr.
Bazense kâbuslara denk düşmüşken yolum.
Bir ruhum var belki de birden fazla.
Bazen tevafuk eseri bazen mucizelerin sönmeyen feri bazen son dediğim bazen başlangıç addettiğim bazense hiç ama hiç bilmediğim hatta tahmin dahi edemediğim.
Bir bilen var mademki benim ve annemin de O’na tam teşekküllü teslimiyetimizle can bulan umudumuz ve hayallerimiz üstelik annemle benim birbirimize verdiğimiz iki sözümüz var sadece ikimiz arasında gizli saklı…
Neferiyim mademki sevginin ve umudun…
Mademki sönmeyen feridir içimdeki İlahi Ateş…
O halde: yarınlara Allah kerim…
Saf sevgim saf yanım
Çocukluğum saklı annemin
Her zerresinde tek arzuhalim
Terk etmesin beni yeter ki
Başım gözüm üstüne anne
Sensin yağmurum sensin güneşim
Tek heceden doğduğum
Aşka seninle ve sıfatınla d/okunduğum
Bana sevmeyi ve Rabbimi öğreten
İlk öğretmenim ve can yoldaşım
Ve tutkum
Yeter ki sen tükenme beni de tüketme…
YORUMLAR
Rabbim anneciğinize Eyüp( as)'a bahşettiği şifadan nasip etsin inşallah.
Ağlayarak okudum içime dokunan yazınızı.
İşte kalem boşuna yazmıyor bunca kelâmı
Bu denli duygu dolu dizeler öylesine alelade hayatlardan çıkmıyor.
Derinleşen ve o derinleştikçe o enginlikte ki bir gönlün incileri oluyor dizeler satırlar.
Hasta bir annenin kızı olmayı çok iyi anlarım.
Oysa ki kızlar annelerini hep sağlam hep dik ve hep güçlü görmek ister.
Ama Allah belki böylesini hayırlı yazdı bilinmez elbet
Teslimiyet dolu bir hayat yaşamak hastalıkla hele ki bu en sevdiğiniz olunca çok büyük bir başarı.
Sizi bu mukavemetinizden dolayı gönülden kutluyorum.
Anne cennetin hem kapısı hem de tapusu.
Dilerim uzun güzel bir yaşamınız olur annenizle.
Sağlık afiyet esenlik dolu yarınlarınız olsun.
Gönül dolusu muhabbetle annenize selamlar ellerinden öperim.
Gülüm hanım
Gülüm Çamlısoy
Çok çok teşekkür ederim...
Ansızın hasıl olan bir rahatsızlık anneminki bir gecenin bitiminde ve sabaha intikal eden bu bağlamda önceleri şaşkın ve üzgün iken ilerleyen süreçte devasa bir güç hasıl oldu bir anda bir ömür annem bana sahip çıkmışken şimdilerde ise...
Başım gözüm üstüne ve günüme şükürler olsun.
Yüce Rabbim sen nelere kadirsin.
Amin İnşallah Amin, sevgili gönül dostum.
İçten selam sevgimle
