KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 456 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
The Sea Inside - İçimdeki Deniz
Alejandro Amenebar’ın yönettiği, Javier Bardem ve Belén Rueda’nın başrollerde oynadığı, ötenazi gibi hassas bir konuyu politize etmek yerine yaşanan durumun insani boyutunu vurgulayan ve bu konu hakkındaki düşüncelerimizi sorgulamamızı sağlayan enfes bir İspanyol yapıtı Mar Adentro.
Filmde, denize dalış sırasında kafasının bir kayaya çarpması sonucunda boynundan aşağısı, tüm bedeni felç olan ve sadece kafasını kıpırdatabilen, tam 30 yıl bu şekilde yaşamış Ramón Sampedro’nun ötenazi hakkını kullanmak için mahkemeye başvurması konu ediniliyor. Gerçek hayattan alınmış bu hikâyede Ramón, ölme hakkını kullanmak için avukatı aracılığıyla kampanya düzenliyor. Kendi kendini öldüremeyecek derecede fonksiyon kaybı olduğu için tanıdıklarından kendisine bu konuda yardımcı olmasını isterken tek arzusu mahkum olduğu çekilmez hayatından kurtulmak…
Sevgi dolu kişiliği ve felsefi donanımıyla çevresindeki iki kadını derinden etkiliyor Ramón ve her ikisi de ona büyük bir aşkla bağlanıyorlar. Kadınlardan biri avukatı Julia, diğeri ise bu adamı hayatın her şeye rağmen yaşamaya değer olduğuna inandırmaya çalışan kasabalı bir kadın, Rosa. Ramón, ikisini de yıllardır arzuladığı ölümünde kendisine yardımcı olmaları için iknâ etmeye çalışıyor. İzlemeyenler için filmin geri kalanı saklı kalsın.
Film, olağanüstü etkileyici bir senaryoya sahip. Konuşmalar son derece nitelikli. Duygusallığın sınırlarını zorlayıcı, izleyeni zaman zaman düşündüren, hüzünlendiren hatta gözyaşlarına neden olan olaylar ve diyaloglara sahip. Bir örnek vermek gerekirse: Ramón güler yüzlü bir insan… Öyle ki yüzü sürekli gülümser durumda… Julia’nin dikkatini çekiyor bu durum ve soruyor:
– Hayata bu denli güler yüzlü bakan bir insan ölmeyi niçin ister? Ya da ölmek isteyecek kadar kötü bir durumda olduğun halde nasıl bu kadar güler yüzlü olabiliyorsun?
Ramon’un cevabı kitap değerindedir:
– Bana yardım ederek fedakarlık eden yakınlarımı ve çevremdekileri üzmemek, bana acımalarını engellemek için kendime bir yol buldum:
Gülümseyerek ağlamayı öğrendim.
/ yüRekTen
Aralık 2004
YORUMLAR
/ yüRekTen
Öncelikle bu yorumu çok geç farkettiğim için bağışlayın.
Filmi izlediniz mi bilmiyorum ama bireysel bir dram ve insanı derinden etkileyen, enerjisini tüketen bir süreç olmasına rağmen Ramón nezâketini, neşesini ve sevgisini hep korudu. Yatağa bağlı olmasına rağmen o süreci bilgi birikimiyle sonuna kadar dolu dolu yaşadı... Bu, büyük resmin içinde gizli ancak bir o kadar da aşikâr, seyirciye ders niteliğinde bir detaydı.
yüRekTen teşekkürümle, esenlikle.
