Gün kendini yavaş yavaş akşamın alaca karanlığına bırakmak üzereydi...içinde bir garip fırtınalar kopuyordu...Oturduğu yerden usulca kalktı ve yüzünü gökyüzüne döndü..Yıldızlar kendini tek tük gösteriyordu...Gözler hafif ıslak dokunsalar hüngür hüngür ağlayacaktı ama yinede direnmeye çalışoyordu...Esen rüzgar sanki bedenini alıp götürecekmiş gibi esiyordu. het şeye inat bedeni ise ona inat ayakta durmaya çalışıyor sallansa da dimdik ayaktaydı...
Saçlarında sanki bir ayrılık ezgisi dolaşıyordu ama yüreği böyle bir vedaya hazır değildi..
Her şey bir çileydi sanki,bir tarafta dert dolu bir hayat,bir tarafta yalan dolanlar içinde sürdürmeye çalıştığı bir aşk,,,
Soğuk hava ilikleri donduruken o ıssız sokaklarda
gözyaşları yanaklarından hızla süzülüp, yüreğine yavaşça akıyordu.
Niçin neden böyleydi,neler yaşamıştı hayatın acımasızlığında ve gerçeğin soğukluğunda…Zor hayatın zamanlarıda zor çok zor geçiyordu.
Sevginin can alıcı güzelliğini hiç doyasıya yaşayamamıştı,o duygu halen içinde bir burukluk olarak duruyordu.. Aklında anlamsız çok şeyler geçmesine rağmen yaşamya çalışıp her doğan güneşe merhaba demek istiyordu.
Kimdi onu bu kadar yaralayan?okadar ısrarlara rağmen söylemeye pekte niyetli değildi..
Avazının çıktığı kadar haykırmak,her önüne gelene sımsıkı sarılmak istiyordu..
Ne yazık ki nafille düşünceler içinde bile tahammül edilmez bir gelecek bekliyordu onu...
Gördüğü rüyalar gerçek olmasını çok istesede olmuyordu
Her güne sıçrayarak uyandığında onun adı boğazına düğüm düğüm oluyor konuşamıyordu
Yağmur hızlanmış her yeri delip geçiyordu sanki.. Zamanın içinden düşündüğü hatıralar yağmurla bir bir akıp gidiyordu .Bir ara sendeleyip düşecekmiş gibi oldu.yıkılmamalıydı dimdik ayakta durup tüm önüne çıkan engelleri aşıp yenmeliydi..çünki biliyordu ki o anda yere yığılıp kalacak ve bir daha kalkamayacaktı.
Ölmek onun için aslında bir şey ifade etmiyordu. Ölse de olurdu, yaşasa da. ölümü düşünmek için önümde yıllar var diyordu.
Aslında o da bilmiyordu bu sorunun cevabını,neden yaşaması gerektiğini
Zor bir ihtimaldi belki de ama herşeye değerdi.
Kimse bilmiyordu içinde kopan fırtınaları, yaralandığını, savunmasız olduğunu.
Herkes gibi dayanabileceğini sanıyordu,olmuyordu bazı şeyler oysa,o çoktan yenilmişti ...
Gözyaşları yağmurla birleşip adeta göl oluşturmuşlardı.saatim doldu vaktim yavaş yavaş geldiğini o da düşünüyordu...şu anda ondan gelecek bir ses mi? tek bir haber bile yeterdi yaşamasına . amaç burda sevdası için yaşamıyor muydu?
Tek bir ses tek bir haber her şeyi yapmasına yeterdi,gel dese gelir, öl dese ölürdü.
Yağmur bir anda dinince, ilişkilerininde bir anda böyle nedensiz ansızın bitivermesi çıkmıyordu hatırından ..
Hayatında ilk defa sevmiyordu bu ikincisiydi
İlkinde aşık olmuştu ama ikinci de tutulmuştu. Değişik bir sevgiydi onunki,öylesine kararsızdı ki,bir anda hem seviyor hem de nefret edebiliyordu.
Ne garipti ki iki zıt duyguyu aynı insan için besleyebiliyordu. Şu içinde sönmeyen ateş ve özlem giderek artıyordu tıpkı denizin duvara hırçınca çarpması gibi özlemleri de kendisine çarparak büyüyordu. acı içinde kıvranan yüreğine
bir türlü engel olamıyordu.
Delicesine seviyor, delicesine özlüyor, delicesine kıskanıyor ve delicesine kin duyuyordu. Bitmeyen, yoğun duygulardı onun için. Aylardır tek başına sürdürüyordu içinde bu sevdayı...O aslında hayatta olmayan bir ölüyü seviyordu,her gün aynı yoldan gidip kabri başında dua ediyordu...
Delicesine bağlanabiliyordu onun ne sesini duyabiliyordu, ne kendisini görebiliyordu ve her şeyden önemlisi bir kalbi yoktu sevdiğinin...
Güçlü sanıyordu kendini her ziyaretinde yanan bir mum gibi eriyordu yavaş yavaş. o farkında olmasa da çoktan sönmüştü bitmişyi her şey..
Karanlık çoktan çökmüştü,saat bir hayli ilerlemişti ama o hala daha aynı yerdeydi.
Bu akşam dolunay vardı gökyüzünde ve yıldızlar her zamankinden daha parlaktı. Oysa o bu güzellikleri göremeyecek kadar yastaydı.
Bazen boşversede bu sevgiyi, özlem nöbetleri dinmek bilmiyordu.
Birden haykırmaya başladı,ve sonunda yorgun düştü sarıldı sevdiğinin toprağına öylece derin bir uykuya kaldı tıpkı sevdiği gibi...
YEŞİLIRMAK